Ιούνιος του 1961, πάνω από μισό αιώνα, ο δημοσιογράφος Γ. Σπορίδης σε άρθρο του στην εφημερίδα "Ταχυδρόμο" περιγράφει με σκληρό και σκωπτικό τρόπο, την καταστροφή που συντελείται με τις πυρκαγιές των δασών και τους εμπρησμούς. Αν δεν υπήρχε η ημερομηνία θα μπορούσε να δημοσιευτεί αυτολεξεί σήμερα και να περιγράφει ακριβέστερα την ζοφερή πραγματικότητα:
"Λοιπόν δε μας χρειάζονται τα δάση! Πολλά φαίνεται έχουμε, πυκνότατα, καιρός να τα ξεκάνουμε, να ησυχάσουμε! Ας προελάσουν κατόπιν τούτου, τα τσεκούρια, ας προελάσουν οι αξίνες, και η φωτιά να τελειώσουμε μια ώρα αρχύτερα. Τα δάση: Ξύλα, κούτσουρα και ξυλοκάρβουνα...Ελάχιστο το πράσινο στον τόπο μας, το έφαγαν, το καμίνι, η αξίνα, ο εμπρηστής...Ελάχιστα τα δάση μας, φαλακρά τα βουνά μας, οι λόφοι τα υψώματα, Γιατί λοιπόν να μην ξεκάνουμε και ότι απέμεινε; Μόνο ο Ιμπραήμ στα 27 να έχει τη δόξα; Δυστυχώς είναι χαρακτηριστικό της νοοτροπίας και της ψυχολογίας του Έλληνος.
Αυτός ο πρωτοφανής εγωισμός που μας μαστίζει. Η κάθε γενιά έρχεται και πιστεύει τούτον εδώ τον τόπο απόλυτα δικό του και νιώθει ότι έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει. Οτι ανήκει στα παιδιά και τα εγγόνια της δε το εσκέφθη ποτέ...Κτίζουμε και τις τρύπες, φτιάχνουμε δρόμους σα σφύδες, κόβουμε τα δέντρα, καταστρέφουμε τα δάση και δεν σκεφτόμαστε ότι για τρεις γενιές ή τέσσερις δεκαετίες είμεθα εμείς και κατόπιν θα έλθουν άλλοι., που δεν μας χρωστούν τίποτα να κληρονομήσουν χάλια και φαλακρά βουνά."
Με μια ματιά στα αρχείο της εφημερίδας τα επόμενα χρόνια, βρίσκουμε δεκάδες δημοσιεύματα για εμπρηστές, όλων των λογών και κινήτρων που κατακαίνε την χώρα μας.
