Τον γνωρίζω, εδώ και χρόνια, στις πορείες και διαμαρτυρίες μας, στο κέντρο της πόλης, αλλά και στα φλεγόμενα συμβάντα, ο Μάριος είναι εκεί με την φωτογραφική του μηχανή, να φυλακίσει τις στιγμές και να κάνει φωτορεπορτάζ.
Στην τελευταία ένστολη διαμαρτυρία μας στην πλατεία Συντάγματος, τον βάλαμε στο δικό μας "φακό", με την ερασιτεχνική μας λήψη. Η φωτογραφία έχει την δική της σημασία γιατί μαζί μας στην φωτογραφία είναι και ο δικός μας Τάσος Παπάς, που ο Μάριος λίγο καιρό πριν είχε ζουμάρει πάνω του σε μια επιχείρηση κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, δημιουργώντας μια σειρά από καταπληκτικές φωτογραφίες, μία από τις οποίες χρησιμοποιήσαμε για εξώφυλλο στο περιοδικό της Ένωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος "Πυροσβεστικό Γίγνεσθαι".
Ο Μάριος Λώλος, προτίμησε την φωτογραφία και το ρεπορτάζ του δρόμου, από τη πτυχίο του στην Γεωπονική. Από το 1991 φωτορεπόρτερ, καλύπτει δημοσιογραφικές αποστολές και στο εξωτερικό, στην Αλβανία μετά την πτώση του Αλία Χότζα, στην Βοσνία, Κράϊνα, Κόσοβο, Τουρκία, ενώ στον στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας με το ΝΑΤΟ βρέθηκε από την αρχή στην Πρίστινα και έζησε την ισοπέδωση της πόλης από τις Νατοϊκές βόμβες.(1)
 |
| Το κλικ του Μάριου Λώλου αποτυπώνει την στιγμή των ταραγμένων καιρών μας. |
Πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, με έντονη συνδικαλιστική δράση, περιγράφει ειδήσεις με την γλώσσα της εικόνας, κάνει ρεπορτάζ, ζώντας το κομμάτι της ιστορίας που επιλέγει να απαθανατίσει με τη δική του ματιά. (1) "Ανέκαθεν μου άρεσε να αντιλαμβάνομαι και να περιγράφω τον κόσμο με εικόνες. Καδράρεις στην ουσία αφαιρώντας τις περιττές πληροφορίες, κάτι που προσπαθώ να κάνω και στην προσωπική μου ζωή. Θα μπορούσα να φωτογραφίζω πιο ευχάριστα, πιο διασκεδαστικά πράγματα, διάλεξα όμως την επικαιρότητα επειδή η πληροφορία είναι εθισμός, «πρέζα» κανονική αλλά κι εξαιτίας της γενικότερης πολιτικής μου στάσης απέναντι στα πράγματα."
O Μάριος με το φακό του, παρεμβαίνει με "έντιμη υποκειμενικότητα" στο πόλεμο της καθημερινότητας μας.
Οι ανώνυμοι, κατατρεγμένοι, καταπιεσμένοι, διαδηλωτές και αγωνιζόμενοι, μέσα από το φωτογραφικό κλικ του Μάριου παίρνουν όνομα και αποκτούν φωνή, κραυγή μερικές φορές.
Ο Μάριος μου έχει επαναλάβει πολλές φορές σε αυτές συναντήσεις στο "δρόμο" "...πως εσάς τους Πυροσβέστες σας πάω, γιατί το παλεύεται σε σκληρές συνθήκες...". Άλλωστε όπως λέει και ο ίδιος δουλεύει σαν πυροσβέστης, δηλ, είναι άνθρωπος της αντίθετης κατεύθυνσης, πάει εκεί, που οι άλλοι φεύγουν: "Η φυσική τάση του ανθρώπου είναι να φεύγει μόλις μυριστεί μια φασαρία, μια καταστροφή, σε μας συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Τη γυρεύεις τη φωτιά, δεν τη φοβάσαι. Ε δεν μας λες και γνωστικούς!"(3)
Μέσα σε όλη αυτή την "μαυρίλα " της σκληρής καθημερινότητας, ο Μάριος όπως και όλοι όσοι επιμένουμε να είμαστε ενεργοί πολίτες, έχει την ουσιαστική αισιοδοξία, επειδή όπως λέει: "απλούστατα πιστεύω ότι στο τέλος θα νικήσουμε. Είναι ιστορικά κι ανθρωπολογικά αναπόφευκτο, βλέπεις! "(4)
Άλλωστε όπως έγραφε μια σύγχρονη εργάτρια σκέψης, ο κόσμος αλλάζει όταν τα πρόσωπα βγαίνουν από τις μάσκες τους και στα χαρακώματα μπαίνουν στην πρώτη γραμμή, αυτοί που έχουν θάρρος και σθένος. Από αυτούς άλλωστε είναι οι πρώτοι πρόσκαιρα νεκροί, αυτοί που δηλαδή κυλούν τον τροχό της ιστορίας.
(1) www.in2life.gr
(2,3,4) www.lifo.gr