Του Προέδρου του Δ.Σ. της ΕΑΠΣ Γιάννη Σταμούλη
Είναι από τις στιγμές τις δύσκολες του πρόσκαιρου βίου μας, όταν πρέπει να πεις στερνό αντίο σε αγαπημένα σου πρόσωπα.
Την βροχερή Τετάρτη 8 Μάρτη μια τέτοια στιγμή, ένας δικός μας, ένας άνθρωπός μας, ξεκίνησε για το μακρύ ταξίδι για την αιωνιότητα.
Ο Ανδρέας Κόης, ο Επίτιμος Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος, ο δικός μας Ανδρέας.
Παιδί της στέρεας ρουμελιώτικης γης, γεννήθηκε το 1950 στον Άγιο Χαράλαμπο Φθιώτιδας, κατηφόρησε στην μεγάλη πρωτεύουσα και το 1974, κατετάχθη στο Πυροσβεστικό Σώμα.
Τέσσερα χρόνια αργότερα αποφοιτεί από το τμήμα Ανθυποπυραγών της Πυροσβεστικής Ακαδημίας και ξεκινά το ταξίδι του στην καθημερινή οριοβασία μετάξύ της ζώής και της απώλειάς της, στην δράση του Πυροσβεστικού Σώματος.
Υπηρετεί στις Πυροσβεστικές Υπηρεσίες Χανίων, Άμφισσας Καρπενησίου, σε Πυροσβεστικούς Σταθμούς της Αθήνας, διοικητής της ΕΜΑΚ της Αθήνας, περιφερειάρχης Π.Υ. Στερεάς Ελλάδος.
Επικεφαλής σε μεγάλες πυρκαγιές, δύσκολες διασωστικές επεμβάσεις, αναδεικνύεται σε Αξιωματικό που ξέρει καλά να συνδυάζει την υπηρεσιακή ευθύνη με την ανθρωπιά και την καλοσύνη.
Προσέχει τους Πυροσβέστες του, "τα παιδιά του", μετατρέποντας τις διαταγές σε φιλότιμο, και τις δύσκολες επιχειρήσεις σε αποστολές χρέους.
Βαπτισμένος στον καπνό και την μυρωδιά του κινδύνου, το 2002 προάγεται σε Υποστράτηγο και αναλαμβάνει την Διοίκηση της Περιφερειακής Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Αττικής. Το 2004 προάγεται σε Αντιστράτηγο Ά Υπαρχηγό και το 2006 επιλέγεται ως Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος.
Βαθιά ανθρώπινος και γελαστός πάντα, μετουσιώνει τα χαρακτηριστικά αυτά σε ιδιότητες του διοικητικού μοντέλου, φέρνοντας μια διαφορετική μορφή στην ηγεσία.
Ανοικτό μυαλό συνδυάζει την μεγάλη του επιχειρησιακή γνώση και εμπειρία με την διάθεση του για θεσμικές τομές και εξωστρέφεια στον πυροσβεστικό οργανισμό.
Η αρχηγία του θα συμπέσει με τις φονικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007, όπου θα πάρει πάνω του την προστασία της ίδιας της συνοχής της πατρίδας μας, έχοντας το συνολικό συντονισμό των πυροσβεστικών δυνάμεων.
Θα παλέψει όλο το καλοκαίρι παρά τις επιθέσεις και την "πολυθρονάτη" κριτική. Θα δώσει στο αξίωμα του Αρχηγού την ουσιαστική του σημασία.
Είχα την χαρά να τον γνωρίζω χρόνια, είχα την ευκαιρία να είμαι από τους στενούς του συνεργάτες, τη διάρκεια της θητείας του ως αρχηγός.
Είδα από κοντά έναν βαθιά λαϊκό ανθρώπινο Αξιωματικό που το γέλιο του και η καλοσύνη του ήταν τα όπλα του.
Ειδικά τα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού του 2007, μου έχουν μείνει χαραγμένα ανεξίτηλα.
Όπως εκείνο το δύσκολο βράδυ της πυρκαγιάς στην Πάρνηθα όπου ο ίδιος εγκλωβίστηκε σε ένα από τα πύρινα μέτωπα, και για ώρα είχαμε χάσει την επαφή μαζί του.
Τον έψαχνα για ώρα στο τηλέφωνο και στον ασύρματο και όταν τον βρήκα τελικά, ο στρατηγός ήταν απολύτως φυσιολογικός και καθησυχαστικός με το γνωστό του "λεβεντάκο μου μια χαρά είμαστε" .
Θα θυμάμαι με τον ίδιο τρόπο, τον γοερό λυγμό του, μερικές μέρες αργότερα, όταν στο συντονιστικό κέντρο μας ήρθε η μαύρη είδηση για το χαμό των συναδέλφων πιλότων του canadair, θα τον θυμάμαι κατάκοπο μετά από ώρες πτήσεων εναέριου συντονισμού.
Θα θυμάμαι εκείνες τις σκοτεινές θερινές μέρες, όταν τον ενημέρωνα για τα επικοινωνιακά βέλη, που μου λέγε, άστα Γιαννάκο, μη μου λές τίποτα, τώρα έχουμε πόλεμο, άστα θα τα δούμε μόλις τελειώσει.
Θα θυμάμαι όταν του έδωσα ένα δημοσίευμα που κατέληγε στο να του ζητά την παραίτηση, ότι χαμογέλασε λίγο πικρά και είπε με το γνωστό του ύφος "λεβεντάκο μου ο πυροσβέστης ο Αρχηγός την ώρα της μάχης της φωτιάς δεν παραιτείται, εγώ θα κάνω το καθήκον μου και μετά ας κάνουν ότι θέλουν".
Ο Αρχηγός Ανδρέας Κόης, τίμησε το αξίωμά του και παράλληλα διατήρησε την απλότητα και την ανθρωπιά του,
Πάλεψε στα ίσια με τον κίνδυνο όπου τον βρήκε και δίδαξε ηγεσία.
Στο στερνό του ταξίδι θα έχει τις προσευχές μας και θα είναι πολλές.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά αντιβαίνει στις εντολές του.
Όταν ετοιμάζαμε κάποιον από του λόγους του, έλεγε "λίγες αράδες με απλά λόγια λεβεντάκο μου".
Στρατηγέ μου καλή αντάμωση.