Mια ίδια τέτοια καλοκαιρινή μέρα του Ιούλη, στις 15, το 1999, δυο παλικάρια, δύο Πυροσβέστες, ο Ανδρέας Μπόσινας και ο Π.Σκούρτης ενώ εκτελούν το καθήκον τους, το πυροσβεστικό όχημα, στο οποίο επέβαιναν εξετράπη της πορείας του, με αποτέλεσμα να χάσουν τις ζωές τους.
Οι δυό νέοι συνάδελφοι, επιτελώντας το καθήκον τους, με την τραγική απώλεια της ζωής τους, πέρασαν στο Πυροσβεστικόν Ηρώον,
Τα ονόματά τους προστέθηκαν στον "ένδοξο κατάλογο" των ηρώων της καθημερινότητας, αυτών των ανθρώπων που ξεφεύγουν από την άσκηση απλά της υποχρέωσης και βαδίζουν αποκλειστικά στο δύσβατο δρόμο που οριοθετεί το καθήκον.
Το καθήκον και στην περίπτωσή μας, το πυροσβεστικό καθήκον, προσδιορίζει ως σημείο αναφοράς, τις πράξεις των Ελλήνων Πυροσβεστών, που γνωρίζουν καλά, από τότε που εισέρχονται στο Πυροσβεστικό Σώμα, τις δυσκολίες του επαγγέλματος, καθώς και την πιθανότητα της απώλειας της ίδιας τους της ζωής. Προσφορά - θυσία για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών και την διαφύλαξη του εθνικού φυσικού πλούτου.
Το πυροσβεστικό καθήκον είναι αυτό που οδηγεί τους Έλληνες Πυροσβέστες, να συναισθανθούν το χρέος τους προς την πατρίδα, την κοινωνία, τους συμπολίτες μας.
Τα δυό παλικάρια "έπεσαν" στο "καθήκον", πράττοντας το καθήκον τους.
Η υπόμνηση της θυσίας τους, αποτελεί το "άσβεστο κανδήλι" τιμής τους.
Αθάνατοι