 |
Τοιχογραφία της Μονής Αγίου Διονυσίου στο Άγιο Όρος που απεικονίζει σκηνή από την Αποκάλυψη |
Στο «τρομακτικά προφητικό» κείμενο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, η παρουσία του πυρός και του φωτός είναι διάχυτη. Στο πρώτο κιόλας κεφάλαιο είναι χαρακτηριστική η περιγραφή της εμφάνισης του Χριστού στον Ιωάννη: «Στράφηκα τότε πίσω μου να δω το πρόσωπο που μου μιλούσε με τη φωνή αυτή. Κι όταν γύρισα πίσω, είδα επτά χρυσές λυχνίες, που συμβόλιζαν τις επτά Εκκλησίες. Αυτές σκορπίζουν φως στον κόσμο, που είναι σκοτισμένος από την πλάνη και την αμαρτία. Και στη μέση των λυχνιών αυτών είδα τον προστάτης τους που είναι και η πηγή του φωτός τους. Ήταν ένα ένδοξο πρόσωπο που έμοιαζε με υιό ανθρώπου και φορούσε ένα μεγαλοπρεπή χιτώνα, που έφθανε μέχρι τα πόδια του. Και κοντά στο στήθος του ήταν ζωσμένος με μια χρυσή βασιλική ζώνη. Το κεφάλι του και οι τρίχες του ήταν λευκές σαν άσπρο μαλλί, σαν χιόνι˙ και συμβόλιζαν έτσι ότι είναι κι αυτός σαν τον Θεό παλαιός των ημερών. Τα μάτια του ήταν σαν τη φλόγα της φωτιάς, που φωτίζει τα πάντα και δεν μένει τίποτε κρυμμένο μπροστά της. Τα πόδια του έμοιαζαν στη λαμπρότητα και τη στερεότητα με μεταλλικό μίγμα από χρυσάφι κι ασήμι, σαν να ήταν καθαρισμένα και δοκιμασμένα και χυμένα μέσα σε καμίνι. » {1}
Στην συνέχεια στις επιστολές –μηνύματα που στέλνει στις εκκλησίες, σε αυτή που στέλνει στον επίσκοπο της Εκκλησίας στα Θυάτειρα ο Ιησούς αυτοπαρουσιάζεται: « ο Υιός του Θεού, που έχει τα μάτια του σαν τη φλόγα της φωτιάς, ώστε να μη μένει τίποτε σκοτεινό και κρυμμένο σ’ αυτά˙ και τα πόδια του μοιάζουν με μεταλλικό μίγμα από ασήμι και χρυσάφι.» {2}
Στη συνέχεια στο μοναδικό αυτό εσχατολογικό κείμενο ο Ιωάννης σε έκσταση μεταφέρεται στον ουρανό και βλέπει τον ένθρονο Θεό: « από το θρόνο βγαίνουν αστραπές και φωνές και βροντές, που εξαγγέλλουν το απλησίαστο μεγαλείο του παντοκράτορος Θεού. Μπροστά στο θρόνο υπάρχουν επτά πύρινες λαμπάδες. διαρκώς ενεργούν χωρίς ποτέ να εξαντλούνται.» {3}
Στις εφιαλτικές σκηνές της Αποκάλυψης, η κορύφωση γίνεται όταν ανοίγεται η 7η σφραγίδα: «Πήρε μετά ο άγγελος το θυμιατήριο και το γέμισε από τη φωτιά του θυσιαστηρίου και έριξε τη φωτιά αυτή στη γη. Έτσι ρίχθηκε στη γη φωτιά θλίψεων και δοκιμασιών, που ήταν εξαγνιστική για τους πιστούς, αλλά και σωφρονιστική και εξολοθρευτική για τους απίστους. Κι έγιναν τότε βροντές και φωνές και αστραπές και σεισμός.» {4}
Και μετά το άνοιγμα της 7ης σφραγίδας, επτά άγγελοι ξεκίνησαν να σαλπίζουν επτά σάλπιγγες: «Κι ο πρώτος άγγελος σάλπισε. Ήλθε τότε χαλάζι και φωτιά ανακατεμένα με αίμα, και ρίχθηκαν στη γη. Ήταν μια μεγάλη θεομηνία εναντίον της βλαστήσεως της γης. Και η θεομηνία αυτή κατέκαψε το ένα τρίτο της γης και το ένα τρίτο των δέντρων και κάθε πράσινο χορτάρι. Η καταστροφή ήταν μεγάλη αλλά όχι και ολοκληρωτική˙ απέβλεπε στην παιδαγωγία των δύο τρίτων της γης που απέμειναν. Σάλπισε κι ο δεύτερος άγγελος. Κι έπεσε στη θάλασσα κάτι σαν μεγάλο βουνό που καιγόταν. Και το ένα τρίτο της θάλασσας έγινε αίμα. Σάλπισε κι ο τρίτος άγγελος και σήμαινε τη θεομηνία εναντίον των γλυκών και πόσιμων νερών. Κι έπεσε από τον ουρανό ένα μεγάλο άστρο που καιγόταν σαν λαμπάδα. Κι έπεσε στο ένα τρίτο των ποταμών και στις πηγές των υδάτων.» {5}
Ο εφιάλτης της δευτέρας παρουσίας συνεχίζεται να περιγράφεται όταν και ο πέμπτος άγγελος σάλπισε: « Και είδα τον σατανά σαν αστέρι να έχει πέσει από τον ουρανό στη γη, και του δόθηκε το κλειδί και η άδεια ν’ ανοίξει το πηγάδι του σκοτεινού τόπου όπου ήταν κλειδωμένοι οι δαίμονες. Κι άνοιξε το πηγάδι της αβύσσου. Και βγήκαν από το πηγάδι ένα μεγάλη πλήθος πονηρών πνευμάτων, που ήταν σαν καπνός μεγάλης αναμμένης καμίνου. Κι από τον καπνό του πηγαδιού σκοτίσθηκε ο ήλιος και ο αέρας. Τόσο πολλοί και πυκνοί σε πλήθος ήταν οι δαίμονες που εξόρμησαν από την άβυσσο. Κι όταν το σύννεφο αυτού του καπνού άρχισε να απλώνει, βγήκαν στη γη ακρίδες˙ αυτές δεν ήταν αισθητά υλικά όντα αλλά πνευματικά. Και με θεία παραχώρηση τους δόθηκε η εξουσία να προξενήσουν κακό, εξουσία σαν αυτή που έχουν οι σκορπιοί της γης.»{6}
Όταν ο έκτος άγγελος σαλπίζει λύνονται οι τιμωροί άγγελοι και ένα αναρίθμητο πλήθος ιππικού δύο μυριάδες μυριάδων, δηλαδή διακόσια εκατομμύρια, σημαίνουν καταστρεπτικές εισβολές και επιδρομές βαρβάρων και διευθύνονται αόρατα από τις οργανωμένες σατανικές δυνάμεις: «Είχαν θώρακες κόκκινους σαν τη φωτιά, γαλαζωπούς σαν τον υάκινθο και κίτρινους σαν το θειάφι. Και τα κεφάλια των αλόγων ήταν σαν κεφάλια λιονταριών. Κι από τα στόματά τους έβγαινε φωτιά και καπνός και θειάφι. Κι από τις τρεις αυτές πληγές, από τη φωτιά δηλαδή και από τον καπνό και το θειάφι που έβγαινε από τα στόματά τους, εξολοθρεύθηκε το ένα τρίτο των ανθρώπων.»{7}
Ο Χριστός λίγο προ της έσχατης έλευσής του, στέλνει δύο μάρτυρές μου με την εντολή να προφητεύσουν. Οι δύο αυτοί μάρτυρες θα έχουν δράση που θα είναι γεμάτη με πολλούς καρπούς και θα φέρει πολλή χαρά. Αλλά και η ζωή τους θα είναι ολοκληρωτικά φωτεινή και αγία. Κι αν κανείς θελήσει να τους βλάψει: « φωτιά θα βγαίνει από το στόμα τους και θα κατατρώει τους εχθρούς τους. Δηλαδή όχι μόνο ο λόγος τους θα είναι δυνατός και ο ζήλος τους πύρινος, αλλά θα τους συνοδεύει και η θεία δύναμη και προστασία. Και σύμφωνα με την απόφαση του Θεού, αν κανείς θελήσει να τους βλάψει, πρέπει κι αυτός να θανατωθεί και να εξολοθρευθεί με φωτιά.»{8}
Πριν την τελική κρίση του Θεού, ετοιμάζονται επτά άγγελοι, με τις επτά τελευταίες πληγές, που ήταν πολύ πιο δραστικές από τις προηγούμενες, όπου κορυφώνεται ο θυμός του. Ο Ιωάννης περιγράφει την ωδή της νίκης που βλέπει: «Και είδα κάτι σαν γυάλινη θάλασσα, που εικόνιζε ότι ολόκληρη η κτίση είναι διαφανής και φαίνεται καθαρά στο παντέφορο μάτι του Θεού. Αλλά τώρα ήταν ανακατεμένη με φωτιά, που προμηνούσε τη δίκαιη κρίση και την τιμωρητική ενέργεια του Θεού. Αυτή η κρίση του Θεού σαν φωτιά θα δοκιμάσει τα έργα και την αξία του καθενός μας. Θα λαμπρύνει τους δικαίους και θα κατακάψει τους αμαρτωλούς. Και είδα αυτούς που βγαίνουν νικητές στον αγώνα εναντίον του θηρίου και εναντίον της εικόνας του και εναντίον του ονόματός του, να στέκονται πάνω στη γυάλινη θάλασσα και να έχουν κιθάρες που τους δόθηκαν από τον Θεό. Έχουν περάσει κι αυτοί από την πύρινη θάλασσα των διωγμών και κάθονται τώρα ασφαλείς στην πύρινη θάλασσα του ουρανού.»{9}
Μετά την τελική κρίση του κόσμου: «ο θάνατος και ο Άδης ρίχθηκαν στη λίμνη της φωτιάς˙ αυτό σημαίνει ότι καταργήθηκε πλέον για πάντα ο θάνατος και ο Άδης. Η λίμνη της φωτιάς είναι η αιώνια κόλαση, ο δεύτερος θάνατος, ο αιώνιος χωρισμός από το Θεό. Αυτός ο χωρισμός δημιουργεί αιώνια κόλαση και δυστυχία σ’ όσους καταδικάζονται να ζουν στον τόπο αυτό. Και όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής, ρίχθηκε κι αυτός στη λίμνη της φωτιάς.» {10}
Στο νέο αυτό κόσμο: «γι’ αυτούς όμως που δείλιασαν στον αγώνα εναντίον του θηρίου, και για τους απίστους και για όσους έγιναν σιχαμεροί με τα βδελυρά και ακάθαρτα και αφύσικα αμαρτήματά τους, και για τους φονιάδες και τους πόρνους και τους μάγους και τους ειδωλολάτρες και γενικά για όλους όσους αγάπησαν το ψεύδος της αμαρτίας, έχει ετοιμασθεί ο τόπος τους μέσα στη λίμνη που βράζει και καίγεται με φωτιά και θειάφι.»{11}
Σε αυτόν το νέο κόσμο, την νέα Ιερουσαλήμ: «δεν θα υπάρχει πια νύχτα. Και οι άνθρωποι δεν θα έχουν ανάγκη να φωτίζονται από το φως του λυχναριού κι από το φως του ήλιου. Διότι ο Κύριος ο Θεός θα ρίχνει το φως του πάνω τους και θα τους καταυγάζει. Και θα βασιλεύουν στους αιώνες των αιώνων.»{12}
{1} Αποκάλυψις Ιωάννη 1-12,15
{2}Αποκάλυψις Ιωάννη 2-18
{3}Αποκάλυψις Ιωάννη 4-5
{4}Αποκάλυψις Ιωάννη 8-5
{5} Αποκάλυψις Ιωάννη 8-7,10
{6}Αποκάλυψις Ιωάννη 9-1,3,
{7}Αποκάλυψις Ιωάννη 9-17,18
{8}Αποκάλυψις Ιωάννη 11-3,5
{9}Αποκάλυψις Ιωάννη 15-2
(10}Αποκάλυψις Ιωάννη 20-14,15
{11}Αποκάλυψις Ιωάννη 21-8
{12}Αποκάλυψις Ιωάννη 22-5