Στην χώρα της ακατάσχετης ανάλυσης και κριτικής από αρμοδίους και μη, γνωρίζοντες και μη,. Στη χώρα της απραξίας από του αρμοδίους και γνωρίζοντες.
Η πυρκαγιά της Αν.Αττικής ήταν η επανάληψη του έργου,τραγική ειρωνεία, 10 χρόνια μετά την καταστροφή του πύρινου 2007.
Οι πράξεις του έργου πανομοιότυπες, την ώρα της επιχείρησης κατάσβεσης, πήραν φωτιά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι κάμερες και η πολεμική μηχανή της θέσης-αντίθεσης, δήλωσης-αντιδήλωσης.
Την ώρα μιας δύσκολης επιχείρησης, από αυτές που κάνεις το σταυρό σου, γιατί δεν είναι απλά μια δασική πυρκαγιά, είναι μια δασική που τα σπίτια είναι στο δάσος και το δάσος έχει σπίτια.
Είναι κυρίως μαι επιχείρηση διάσωσης, όπου έπρεπε να εκκενώσεις με ασφάλεια κατασκηνώσεις με εκατοντάδες παιδιά, να διασφαλίσεις την ζωή χιλιάδων πολιτών, ενώ παράλληλα να επιχειρείς στο κύριο μέτωπο της πυρκαγιάς.
Ήταν συνειδητή απόφαση των στελεχών της ΕΑΠΣ, παρά την πολιορκία από τα ΜΜΕ, να δηλώνουμε απλά λακωνικά όλες αυτές τις μέρες ότι: ¨Τώρα έχουμε πόλεμο, ότι είχαμε να πούμε, το είπαμε αρχές Μαΐου, τώρα η σιγή ασυρμάτου υπερισχύει μέχρι να σβήσει και το τελευταίο κούτσουρο.
Στην ίδια γραμμή με μας, βρήκαμε συνταυτισμένη την Περιφερειάρχη Αττικής, τη Ρένα Δούρου, που παρότι βαθιά πολιτικό ον, ξεπέρασε την "πολιτική" και την ώρα της πολιτικής πυρκαγιάς, απεύθυνε από τον τόπο των επιχειρήσεων δραματική έκκληση με πολλαπλούς αποδέκτες:
"Σταματήστε τα δελτία τύπου, τα τιτιβίσματα, σεβαστείτε τους πολίτες που έχασαν περιουσίες και τους Πυροσβέστες που είναι άυπνοι" Παράλληλα χρησιμοποίησε την φράση "κινδύνου μας", λέγοντας χαρακτηριστικά: Δυόμισι χρόνια με τίμησαν έμπειροι αξιωματικοί και μου
έμαθαν τη σιγή ασυρμάτου, όταν επιχειρούμε σιωπούμε.
Και τουλάχιστον η Περιφέρεια Αττικής έκανε το καθήκον της, στέλνοντας την τεχνική βοήθεια που της ζητήθηκε και τα στελέχη της Πολιτικής Προστασίας της,με επικεφαλή την αεικίνητη Γιάννα Τσούπρα, στο πεδίο, όχι εκ του μακρόθεν.
Αυτή η διατύπωση της κ.Δούρου, είναι η συμπύκνωση, η δραματική αποτύπωση του κακού ριζικού μας. Προ του πολέμου, τον καιρό της ειρήνης, κάτι "γραφικοί -αντιπολιτευόμενοι καταραμένοι συνδικαλιστές" φωνάζουμε μόνοι μας, απευθυνόμενοι σε ώτα μη ακουόντων. Όταν ο πόλεμος φωτιάς, ξεκίνησε ο υπερφωτισμός, άρχισαν οι φωνές των ειδικών, οι οιμωγές και η υψηλή κριτική.
Για λίγο βέβαια, μέχρι τα πρωτοβρόχια. Μετά οι προβολείς θα κλείσουν και.. άντε ο κύκλος ξανά...
Μέχρι να ομονοήσουν άπαντες, ότι οι δασικές πυρκαγιές είναι έγκλημα εθνικό. Και όπως σημειώνει η κ. Δούρου σε σημερινό κείμενο - παρέμβαση " η αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών έχει διπλό πρόσημο. Αφορά τόσο σε ένα σημαντικό περιβαλλοντικό διακύβευμα όσο και στην ίδια τη λειτουργία της δημόσιας Διοίκησης. Αφορά στο μέλλον του τόπου μας".
Αν δεν συγκλονιστεί πολιτεία και κοινωνία και το επόμενο καλοκαίρι το ίδιο έργο θα δούμε.
Και βέβαια να υπενθυμίσουμε ότι αυτήν την ώρα, σε δεκάδες μέτωπα, σε όλη τη χώρα δίνεται η μάχη με τις φλόγες, όπως και στον τόπο της πυρκαγιάς στην Αν.Αττική, μετά από μία εβδομάδα σχεδόν συνεχίζεται η μάχη της φύλαξης, με δεκάδες συναδέλφους, να ανεβοκατεβαίνουν στα όρια καμένου - άκαυτου.
Επιχείρηση εξόχως κοπιαστική, που δεν παρουσιάζει όμως δημοσιογραφικό ενδιαφέρον.
Συνεχίζουμε....