Η Ευρώπη που δεν ονειρευτήκαμε.



Ενόψη της ανάληψης της εληνικής προεδρίας 



Σαφώς και η πορεία προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση, έκανε πολλά βήματα σε πολλούς τομείς της κοινωνικής δράσης των μεκλων – κρατών.
Αυτό που βέβαια, δεν καταφέρθηκε μέχρι σήμερα είναι η σύγκλιση της ποιότητας ζωής των ευρωπαίων πολιτών, η μείωση του χάσματος ανάμεσα σε πλούσιες χώρς και πτωχές, και βέβαια η οικονομική σύγκλιση των μελών – χωρών.  
Αν ειδικευτούμε στο επίπεδο των αμοιβών για την εργασία, η κοινότητα ένιψε τας χείρας της και άφησε τις χώρες – μέλη της να κανονίζουν τα μισθολογικά του οίκου της.
Αν μιλήσουμε για τον κατώτατο μισθό εκεί είναι που φαίνεται η αποτυχία της ευρωπαϊκής οικογένειας να  παρέμβει στο θεσμό που ουσιαστικά αποτελεί την ασπίδα επιβίωσης του φτωχότερου κομματιού του πληθυσμού.
Αν κάνουμε μια μικρή επιδερμική ανάγνωση των στοιχείων της  Eurostat, του Α΄ εξάμηνου του  2013 απλά βλέπουμε  την χώρα μας να   βρίσκεται στην 11η θέση σε σύνολο 23 χωρών. Μετά τις μνημονιακές επιταγές ο κατώτατος μισθός στη χώρα μας έπεσε κάτω από τα 600 ευρώ,  λίγο πάνω από την Πορτογαλία και  αρκετά κάτω από αυτόν της Πορτογαλίας.
Τώρα αν παρατηρήσουμε το εύρος της απόκλισης παρατηρούμε ότι η διακύμανση είναι τεράστια, από την Βουλγαρία που έχει 159 €/μήνα, και το  Λουξεμβούργο με  1.874€/μήνα.
Η μη κοινή ευρωπαική πολιτική σε αυτόν τον τομέα ολοκληρώνεται από το γεγονός ότι  σε 7 από τα 28 Κράτη – Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν ορίζεται καν  κατώτατος μισθός, ο οποίος σε αυτές τις χώρες καθορίζεται με συλλογικές συμφωνίες.
Το επόμενο σημαντικό στοιχείο είναι τι μπορείς  να κάνεις με τον μισθό αυτό, δηλαδή την αγοραστική δύναμη  που έχει. Εδώ τα  στοιχεία της Eurostat  δείχνουν ότι ο ελληνικός κατώτατος μισθός από πλευράς  αγοραστικής δύναμης, κατατάσσεται, στην 11η θέση σε σύνολο 23 χωρών. Το τελευταίο στοιχείο καταρρίπτει την μνημονιακή σκέψη ότι τα χαμηλά μεροκάματα  ανεβάζουν την παραγωγικότητα, αφού πάλι η Eurostat δείχνει ότι  η  υψηλότερη παραγωγικότητα  εμφανίζεται σε χώρες, όπου οι κατώτατοι μισθοί είναι υψηλότεροι.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στη  Βουλγαρία η παραγωγικότητα είναι ανά εργατοώρα  4,8€, στην Ελλάδα 20€, ο μέσος όρος των Κρατών – Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης 32,2€,  στη Γαλλία σε 45,4€, στο Βέλγιο σε 45,7€, στο Λουξεμβούργο 58,2€.
Και βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείψουμε την αδυναμία της Ε.Ε. να προστατέψει τα μέλη της από την βαθιά οικονομική κρίση, αφήνοντας το ΤΡΟΙΚΑΝΟ ΜΟΡΦΩΜΑ, να εξελιχθεί σε υπερκυβερνήτη και δυνάστη των αδυνατοτέρων μελών – χωρών όπως τη χώρα μας.
Δυστυχώς η πορεία μέχρι στιγμής δεν δικαίωσε  τους οραματιστές της Ευρωπαϊκής Πατρίδας με τους Ευρωπαίους  Πολίτες της.
Η δύναμη των κερδοσκόπων των αγορών, των αριθμολάγνων διαχειριστών και των τοκογλύφων έχει υπερισχύσει……