Ξεκίνησε με την έλευση των ΤΡΟΙΚΑΝΩΝ η μεγάλη ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και δυστυχώς οδηγεί σε ΕΤΗ ΠΑΘΩΝ χωρίς να διαφαίνεται ΑΝΑΣΤΑΣΗ,
Το σαρακοστιανό μενού ανακοινώθηκε από τα πρόσφατα στοιχεία ης Eurostat που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες και αναφέρονται στο 2011:
31% του πληθυσμού στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό είναι 24,2%.
Ανά ηλικιακή ομάδα, το 30,4% των παιδιών κάτω των 18 ετών αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού (27% στην ΕΕ), ενώ στους πολίτες 18- 64 ετών το ποσοστό ανέρχεται στο 31,6% (24,3% στην ΕΕ) και στους ηλικιωμένους (άνω των 65 ετών) είναι 29,3% (20,5% στην ΕΕ).
Το 50,2% των παιδιών με γονείς με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης απειλείται με τον κίνδυνο φτώχειας (49,2% στην ΕΕ), ενώ για τα παιδιά με γονείς με μέσο επίπεδο εκπαίδευσης το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 28,7% (22,4% στην ΕΕ) για να μειωθεί περαιτέρω στο 7,9% για τα παιδιά με γονείς υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης (7,5% στην ΕΕ).
Το ουσιαστικό προφίλ της ΣΚΛΗΡΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ το περιγράφει ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γεωργiου Α. Προβόπουλου στην 80η Ετήσια Γενική Συνέλευση των Mετόχων (25/02/2013):
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται ακόμη σε βαθιά κρίση και οι κίνδυνοι εκτροχιασμού δεν έχουν εξαλειφθεί.
Το 2012 το ΑΕΠ
υποχώρησε για πέμπτο κατά σειρά έτος, με αποτέλεσμα η σωρευτική μείωση
στην πενταετία 2008-2012 να ανέλθει στο 20,1%. Το ποσοστό αυτό θα
επιβαρυνθεί περαιτέρω το 2013, καθώς θα συνεχιστεί η ύφεση, αν και με
ηπιότερο ρυθμό, όπως προβλέπεται.
Η ύφεση προκάλεσε αισθητή πτώση της απασχόλησης και ώθησε το ποσοστό ανεργίας σε ιστορικά υψηλό επίπεδο, 24,5% περίπου κατά μέσο όρο το 2012, ενώ προβλέπεται περαιτέρω άνοδος το 2013.
Η πρωτοφανής σε διάρκεια και ένταση κρίση έχει πολλαπλές επιπτώσεις:
• Μειώνει το κατά κεφαλήν εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο.
• Απαξιώνει το ανθρώπινο και το υλικό κεφάλαιο.
• Συρρικνώνει την αποταμίευση, άρα και την καταθετική βάση των τραπεζών, περιορίζοντας τη ρευστότητα.
• Συντηρεί την αβεβαιότητα και αποθαρρύνει επενδυτικές πρωτοβουλίες.
• Δυσχεραίνει τη δημοσιονομική προσαρμογή, καθώς η πτώση των εισοδημάτων συγκρατεί τα δημόσια έσοδα. Έτσι, τροφοδοτεί το φαύλο κύκλο ελλειμμάτων-ύφεσης που οδηγεί σε αναθεωρήσεις των δημοσιονομικών στόχων, οι οποίες υποσκάπτουν την αξιοπιστία του προγράμματος.
• Απαξιώνει το ανθρώπινο και το υλικό κεφάλαιο.
• Συρρικνώνει την αποταμίευση, άρα και την καταθετική βάση των τραπεζών, περιορίζοντας τη ρευστότητα.
• Συντηρεί την αβεβαιότητα και αποθαρρύνει επενδυτικές πρωτοβουλίες.
• Δυσχεραίνει τη δημοσιονομική προσαρμογή, καθώς η πτώση των εισοδημάτων συγκρατεί τα δημόσια έσοδα. Έτσι, τροφοδοτεί το φαύλο κύκλο ελλειμμάτων-ύφεσης που οδηγεί σε αναθεωρήσεις των δημοσιονομικών στόχων, οι οποίες υποσκάπτουν την αξιοπιστία του προγράμματος.