Στην χώρα (μας) που ευδοκιμεί ανέκαθεν το έγκλημα του εμπρησμού

Του ε.α Αντιστρατήγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη

Ιούνιος του 1961, πάνω από μισό αιώνα, ο  δημοσιογράφος Γ. Σπορίδης σε άρθρο του στην εφημερίδα "Ταχυδρόμο" περιγράφει με σκληρό και σκωπτικό τρόπο, την καταστροφή που συντελείται με τις πυρκαγιές των δασών και τους εμπρησμούς. Αν δεν υπήρχε η ημερομηνία θα μπορούσε να δημοσιευτεί αυτολεξεί σήμερα και να περιγράφει ακριβέστερα την ζοφερή πραγματικότητα:

"Λοιπόν δε μας χρειάζονται τα δάση! Πολλά φαίνεται έχουμε, πυκνότατα, καιρός να τα ξεκάνουμε, να ησυχάσουμε! Ας προελάσουν κατόπιν τούτου, τα τσεκούρια, ας προελάσουν οι αξίνες, και η φωτιά να τελειώσουμε μια ώρα αρχύτερα. Τα δάση: Ξύλα, κούτσουρα και ξυλοκάρβουνα...Ελάχιστο το πράσινο στον τόπο μας, το έφαγαν, το καμίνι, η αξίνα, ο εμπρηστής...Ελάχιστα τα δάση μας, φαλακρά τα βουνά μας, οι λόφοι τα υψώματα, Γιατί λοιπόν να μην ξεκάνουμε και ότι απέμεινε; Μόνο ο Ιμπραήμ στα 27 να έχει τη δόξα; Δυστυχώς είναι χαρακτηριστικό της νοοτροπίας και της ψυχολογίας του Έλληνος.

Αυτός ο πρωτοφανής εγωισμός που μας μαστίζει. Η κάθε γενιά έρχεται και πιστεύει τούτον εδώ τον τόπο απόλυτα δικό του και νιώθει ότι έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει. Οτι ανήκει στα παιδιά και τα εγγόνια της δε το εσκέφθη ποτέ...Κτίζουμε και τις τρύπες, φτιάχνουμε δρόμους σα σφύδες, κόβουμε τα δέντρα, καταστρέφουμε τα δάση και δεν σκεφτόμαστε ότι για τρεις γενιές ή τέσσερις δεκαετίες είμεθα εμείς και κατόπιν θα έλθουν άλλοι., που δεν μας χρωστούν τίποτα να κληρονομήσουν χάλια και φαλακρά βουνά."

Με μια ματιά στα αρχείο της εφημερίδας τα επόμενα χρόνια, βρίσκουμε δεκάδες δημοσιεύματα για εμπρηστές, όλων των λογών και κινήτρων που κατακαίνε την  χώρα μας.

                                                                                     

Οι εμπρηστές στην Ισπανία

Του ε.α. Αντιστρατήγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη

Η Ισπανία, φέτος πλήττεται και αυτή από τον πύρινο όλεθρο των δασικών πυρκαγιών. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφοριών για τις Δασικές Πυρκαγιές (EFFIS) εκτιμάται ότι η έκταση που κάηκε ανέρχεται σε σχεδόν 60.000 εκτάρια σε λιγότερο από οκτώ μήνες.

Από την 1η Ιουνίου, 27 άτομα έχουν συλληφθεί και 83 έχουν ερευνηθεί ως ύποπτοι για δασικές πυρκαγιές, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε το Υπουργείο Εσωτερικών.

Από την τελευταία έκθεση του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα προκύπτει ότι, κατά μέσο όρο, τα τελευταία έξι χρόνια, το 24% του συνόλου των πυρκαγιών που διερευνήθηκαν για πιθανές ποινικές συνέπειες ξεκίνησε σκόπιμα. Η πλειονότητα αυτών, 68,79%, οφειλόταν σε αμέλεια. Σύμφωνα με την οργάνωση WWF, ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος (53%), καθότι περιλαμβάνονται και οι με πρόθεση πυρκαγιές για παράνομη καύση γεωργικών προϊόντων.

Σύμφωνα με την Amalia del Valle, εκπρόσωπο της Υπηρεσίας Προστασίας της Φύσης (Seprona) της Πολιτοφυλακής, οι εκ προθέσεως εμπρηστές έχουν πλήρη επίγνωση των πράξεων τους, «Πρόκειται για άτομα που έχουν ένα σχέδιο που μπορούν να προετοιμάσουν πολύ νωρίτερα και επιδιώκουν κέρδος, είτε οικονομικό, επαγγελματικό, είτε ακόμα και εκδίκηση, επειδή, για παράδειγμα, έχουν κακή σχέση με έναν γείτονα».

Από τα στοιχεία της Εισαγγελίας Περιβάλλοντος, προκύπτει επίσης ένα ποσοστό 4% των σκόπιμων πυρκαγιών συνδέονται με ψυχικές διαταραχές, όπως η πυρομανία. Αυτό την κατατάσσει στην τέταρτη θέση στη λίστα με τις πιθανές αιτίες δασικών πυρκαγιών στην Ισπανία, πίσω από την αμέλεια, την παράνομη καύση γεωργικών προϊόντων και την εκδίκηση ή τις κοινωνικές συγκρούσεις.

Για τους διαταραγμένους εμπρηστές, η ψυχίατρος Marina Romero González,το Νοσοκομείο Vithas Málaga, σημειώνει: "Η πράξη του εμπρησμού και η παρακολούθηση των συνεπειών της πυρκαγιάς είναι ευχάριστο για τους εμπρηστές. Νιώθουν γοητευμένοι και περίεργοι για τη φωτιά και όλα όσα την περιβάλλουν. Δηλαδή, την ένταση πριν από το άναμμα της φωτιάς, την ανακούφιση μετά το άναμμα, το αίσθημα ευεξίας που προέρχεται από την παρατήρηση των καταστροφικών της επιπτώσεων...Οι άνθρωποι αυτοί, επισημαίνει η ψυχίατρος,, είναι πιθανό ως παιδιά να μην τους δίδαξαν πώς να διαχειρίζονται τον θυμό και την απογοήτευση. Σε κάθε περίπτωση επίσης υπάρχουν διαφορές μεταξύ του δόλιου εμπρηστή και του διαταραγμένου εμπρηστή. Ο δεύτερος (π.χ. ο πυρομανής) έχει ψυχική διαταραχή, καθότι δεν μπορεί να ελέγξει την ακαταμάχητή του παρόρμησή του, για να ξεκινήσει μια φωτιά με μοναδικό σκοπό την απόλαυση. Ο πρώτος, ενεργούν με προμελέτη και επιθυμία για κέρδος»

Μια άλλη επιστήμονας της ψυχικής υγείας, η Alba Fernández Zamora, ψυχολόγος στο Sanitas, υποστηρίζει ότι οι εμπρηστές «τείνουν να είναι άτομα με έλλειψη ενσυναίσθησης που μπορεί να δυσκολεύονται να κατανοήσουν ή να ταυτιστούν με τον πόνο που προκαλείται». Είναι επίσης σύνηθες «να έχουν δίψα για δύναμη ή έλεγχο. Επομένως, η πράξη του να ανάβουν μια φωτιά και να την παρακολουθούν να εξαπλώνεται μπορεί να προσφέρει μια αίσθηση κυριαρχίας... Οι εμπρηστές δεν επιδιώκουν υλικό κέρδος, εκδίκηση ή βλάβη. Οι πράξεις τους καθοδηγούνται από μια ψυχαναγκαστική ανάγκη να ανάψουν φωτιές. Οι εμπρηστές, από την άλλη πλευρά, μπορεί να έχουν διάφορα κίνητρα για να ξεκινήσουν φωτιές, όπως οικονομικό κέρδος, εκδίκηση, να βλάψουν άλλους ή να προσελκύσουν την προσοχή. Οι εμπρηστές καθοδηγούνται από θλίψη ή θυμό. Οι εμπρηστές απλώς αισθάνονται μια αίσθηση έκστασης μπροστά στη φωτιά».

Παρόμοιες είναι οι διαπιστώσεις του Carlos Losada, εκπρόσωπου της Ισπανικής Εταιρείας Κλινικής Ψυχιατρικής (SEPC), ο οποίος επισημαίνει ότι είναι συνηθισμένο λάθος η εξίσωση ενός πυρομανούς με έναν εμπρηστή. «Η πυρομανία είναι μια ψυχική διαταραχή με κακό έλεγχο των παρορμήσεων, παρόμοια με την πιο γνωστή κλεπτομανία και τον εθισμό στον τζόγο», επισημαίνει. Οι εμπρηστές, είναι άτομα που βάζουν φωτιά από κακία ή επιθυμία για κέρδος. «Αυτό που χαρακτηρίζει έναν πυρομανή είναι η γοητεία του με τη φωτιά, η επιθυμία να δει τις φλόγες και η ανακούφιση που νιώθει όταν το πετυχαίνει», εξηγεί. «Είναι σαν αυτό που συμβαίνει σε οποιονδήποτε από εμάς όταν χρειάζεται να φάμε επειδή δεν έχουμε φάει εδώ και πολύ καιρό», προσθέτει.

Αναφορικά με το προφίλ του διαταραγμένου εμπρηστή, είναι πολύπλοκο που υποφέρει από ορισμένες απογοητεύσεις στην επαγγελματική και προσωπική του ζωή. Σύμφωνα με τον Μανουέλ Ολίβα, ψυχολόγο στο Κέντρο Κλινικής Ψυχολογίας ο διαταραγμένος εμπρηστής «παρουσιάζει μια διαταραχή που φαίνεται να ξεκινά στην εφηβεία και τείνει να γίνει χρόνια. Είναι πιο διαδεδομένη στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Αυτά τα άτομα συνήθως δυσκολεύονται να ενταχθούν κοινωνικά και μπορεί να έχουν υποστεί δύσκολες συνθήκες στην παιδική ηλικία, όπως εγκατάλειψη, τραύμα ή κακοποίηση. Το επίπεδο απασχόλησής τους τείνει να είναι χαμηλό και από την παιδική ηλικία έχουν την τάση να έχουν διασπαστικές συμπεριφορές όπως κακοποίηση ζώων και βανδαλισμό. Από πολύ μικρή ηλικία, δυσκολεύονται να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους»

Πηγές

Incendiarios o pirómanos: El incendiario, el chivo expiatorio que carga con las culpas de los incendios | Clima y Medio Ambiente | EL PAÍS

Mayoritariamente varón, con baja autoestima y trastorno de control de los impulsos: así es el perfil del pirómano | Cadena SER | Cadena SER

¿Qué lleva a un pirómano a provocar un incendio? | LOS40

Ασύμμετρες Απειλές και το έγκλημα του εμπρησμού

 

Του ε.α. Αντιστρατήγου Π.Σ.  Γιάννη Σταμούλη

                                  

Σε δύο εκδόσεις στα αγγλικά και στα γαλλικά, κυκλοφορεί στην AMAZON, σε ψηφιακή έκδοση, το νέο συνοπτικό βιβλιαράκι μου - μια μικρή προσέγγιση για το φλέγον ζήτημα των ασύμμετρων απειλών και του εγκλήματος του εμπρησμού.'

Σχεδόν πριν από τρεις δεκαετίες, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, μία από τις πιο καταστροφικές τρομοκρατικές επιθέσεις στη σύγχρονη ιστορία έλαβε χώρα στο συμβολικό επίκεντρο της ανάπτυξης, της ασφάλειας και της ευημερίας - την καρδιά του δυτικού πολιτισμού - στη Νέα Υόρκη.

Η βίαιη και άκρως συμβολική επίθεση στόχευε τους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, τον εμβληματικό πυρήνα του αστικού τοπίου του Μανχάταν.

Αυτό το καταστροφικό γεγονός έφερε στο προσκήνιο μια νέα και εμβληματική έννοια: αυτή των ασύμμετρων απειλών.

Οι απειλές αυτές συμπληρώνουν πλέον τα υφιστάμενα τρωτά σημεία στο πλαίσιο ασφάλειας των σύγχρονων κοινωνιών.

Υπό το πρίσμα αυτών, εξετάζεται και το τρομακτικό φαινόμενο των εμπρησμών που πλήττουν ιδιαίτερα την πατρίδα μας.

Η αγγλική έκδοση

Η γαλλική έκδοση

    

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ "Το καλοκαίρι"

η ομορφιά

Με δύο εικαστικά μου έργα, ακρυλικά σε καρτολίνα, συμμετέχω στην ομαδική έκθεση "Το καλοκαίρι" στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα) και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ (κατόπιν συνεννόησης (με ραντεβού) στα τηλέφωνα 210-7292564, 6936755550.)

Η έκθεση "Καλοκαίρι": η λέξη που χωράει μέσα της παιδικές αναμνήσεις, ώρες ατέλειωτης ανεμελιάς, θαλασσινές μυρωδιές και ζεστά απογεύματα που μοιάζουν να διαρκούν για πάντα.

 

η φυσικότητα

Οι καλοκαιρινές διακοπές δεν είναι απλώς μία «παύση» από την καθημερινότητα. Είναι μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη – ένα απαραίτητο αντίδοτο στον ρυθμό της σύγχρονης ζωής. Ίσως γιατί εκείνες οι πρώτες παιδικές διακοπές μάς χάρισαν κάτι ανεξίτηλο: την εμπειρία της ελευθερίας και της ανακάλυψης. Στην καλλιτεχνική δήλωση της έκθεσης, σημειώνω: "Το καλοκαίρι έρχεται σαν ανάσα στη ζωή μας, φέρνοντας φως, ξεκούραση και στιγμές ελευθερίας. Είναι η εποχή που ο χρόνος κυλά πιο αργά, οι σκέψεις γίνονται πιο καθαρές και η ψυχή αναζητά ομορφιά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η τέχνη αποκτά ιδιαίτερη σημασία: ένα ποίημα διαβασμένο στην παραλία, μια μελωδία στο ηλιοβασίλεμα, ένα σκίτσο στην άμμο. Το καλοκαίρι μας υπενθυμίζει την αξία του απλού, του αυθόρμητου και του αληθινού. Είναι μια εποχή που γεμίζει τις αισθήσεις και ανοίγει χώρο για την τέχνη να αγγίξει απαλά την καρδιά."

Στο επιμελητικό κείμενο της έκθεσης , ο Πάρης Καπράλος σημειώνει :

Οι καλοκαιρινές διακοπές δεν είναι απλώς μία «παύση» από την καθημερινότητα. Είναι μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη – ένα απαραίτητο αντίδοτο στον ρυθμό της σύγχρονης ζωής. Ίσως γιατί εκείνες οι πρώτες παιδικές διακοπές μάς χάρισαν κάτι ανεξίτηλο: την εμπειρία της ελευθερίας και της ανακάλυψης. Σύμφωνα με τη Ψυχολογία, οι κοινές οικογενειακές εμπειρίες ενισχύουν τη συνοχή και μειώνουν το άγχος. Και ως ενήλικες όμως, το καλοκαίρι μάς προσφέρει την πολυτέλεια να «μην κάνουμε τίποτα» χωρίς ενοχές, να επανασυνδεθούμε με τον εαυτό μας, τη φύση, τους άλλους. Δεν είναι τεμπελιά. Είναι επαναφόρτιση. Είναι πολιτισμικό κεκτημένο. Ίσως η πιο γλυκιά επινόηση της νεωτερικότητας. Απαραίτητη. Αναντικατάστατη. Καλοκαίρι.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 50χ70.

To πρόσωπο του εμπρηστή

 

Του ε.α. Αντιστράτηγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη

Και ενώ οι πυρκαγιές σαρώνουν και αυτό το καλοκαίρι την πατρίδα μας, κατατρώγοντας τον πολύτιμο εθνικό πλούτο χλωρίδας και πανίδας, περιουσίες, υποδομές και το σοβαρότερο, θέτουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, επανέρχεται πάντα το ποιος βρίσκεται πίσω από τις πυρκαγιές.

Υπό το βάρος των δυσκολιών του ίδιου του φαινομένου της πυρκαγιάς, πολλές από τις περιπτώσεις πυρκαγιών, εξιχνιάζονται και οι υπαίτιοι τους οδηγούνται στην δικαιοσύνη.

Οι περισσότεροι εμπρηστές από αμέλεια, βαριά αμέλεια, επιχείρησαν να εκτελέσουν θερμές εργασίες στην ύπαιθρο, ή χρησιμοποίησαν γυμνές φλόγες για αγροτικές εργασίες ή διασκέδαση.

Επίσης στους παραπάνω προστίθενται και ένας αριθμός, με ψυχικές διαταραχές που γοητεύονται από τις φλόγες και τις χρησιμοποιούν για την «ικανοποίησή τους».

Οι ψυχολόγοι επισημαίνουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά: προβλήματα επικοινωνίας, παρορμητικές συμπεριφορές, δυσκολία έκφρασης συναισθημάτων και ενδιαφέρον για σύνεργα φωτιάς. Ωστόσο, τα κίνητρα είναι συχνά πολλαπλά και δυσκολοεντόπιστα.

«Εξακολουθούμε να μαθαίνουμε για την ψυχολογία του εμπρησμού», δηλώνει η Nichola Tyler, καθηγήτρια εγκληματολογικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Swinburne στην Αυστραλία.

Πολλοί άνθρωποι γοητεύονται από τη φωτιά από νεαρή ηλικία. Είναι αρκετά συνηθισμένο για τα παιδιά να παίζουν με τη φωτιά, σημειώνει ο Caoilte Ciardha, καθηγητής εγκληματολογικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ. Σαν ενήλικες, συχνά συνεχίζουν να απολαμβάνουν - ζεστές εστίες, κεριά που τρεμοπαίζουν, φωτιές στην παραλία και άλλα ανασφαλή παιχνίδια με τη φωτιά.

Διεύθυνση Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού και Ανακριτικά Π.Υ. σε μάχη με τους εμπρηστές που καίνε την πατρίδα μας.

Του ε.α.Αντιστρατήγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη

Μπαίνοντας στο πλέον καυτό τμήμα της αντιπυρικής περιόδου, δυστυχώς, ούτε φέτος φαίνεται να έχει επέλθει ο απαραίτητος συγκλονισμός στο σύνολο των
κατοικούντων στην πατρίδα μας για τα ζητήματα πυροπροστασίας.

Εκατοντάδες εγκληματικά χέρια μέχρι και σήμερα έχουν προκαλέσει δασικές πυρκαγιές, με κάποιες από αυτές να έχουν προκαλέσει σημαντικές καταστροφές στο πληγωμένο ήδη φυσικό περιβάλλον της πατρίδας μας.

Μόνο τις τελευταίες ημέρες δεκάδες άτομα σε όλη την  χώρα έχουν συλληφθεί από τα στελέχη της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού και των στελεχών των Ανακριτικών Τμημάτων των Π.Υ.

Το πλέον σημαντικό είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις ο εντοπισμός των υπαιτίων γίνεται σε χρόνο άμεσο με την εκδήλωση της πυρκαγιάς και αυτό σε συνδυασμό με την αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου αντιμετώπισης τους, θα μπορέσει έναν αποτρεπτικό παράγοντα, για όσους χωρίς πολλή σκέψη επιχειρούν με εγκληματική αμέλεια να "χρησιμοποιήσουν" γυμνές φλόγες ή να εκτελέσουν θερμές εργασίες στην ύπαιθρο.

Σχεδιασμός εκτάκτων αναγκών σε υγειονομικές μονάδες

Του  ε.α.Αντιστρατήγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη

Το πλήγμα από μια καταστροφή σε μια νοσηλευτική μονάδα είναι μια ιδιαίτερη  απειλή της πολιτικής προστασίας και η αντιμετώπιση των συνεπειών της είναι ιδιαίτερα πολυσύνθετη, που θα πρέπει να  βασίζεται σε ένα ιδιαίτερα προσεχτικά σχεδιασμένο ΣΧΕΔΙΟ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, που να είναι πραγματικό, ρεαλιστικό, διαρκώς επικαιροποιημένο και το βασικότερο να στηρίζεται από ομάδες προσωπικού που να είναι άρτια εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες.

Πυρκαγιές, εκρήξεις, ισχυροί άνεμοι, σεισμοί, υπερβολική ζέστη ή κρύο, ηφαίστεια, περιστατικά με επικίνδυνα υλικά, τρομοκρατικές ενέργειες, εκτεταμένες διακοπές ηλεκτροδότησης ή υδροδότησης. είναι μια λίστα από τις πλέον συνήθεις απειλές που μπορούν να πλήξουν μια υγειονομική μονάδα.

Ένα από τα πλέον σημαντικά ζητήματα στην διαχείριση μιας τέτοιας κρίσης είναι ένας λεπτομερής σχεδιασμός προκειμένου να υποστηριχθεί η ορθή λήψη αποφάσεων σχετικά με την εκκένωση μιας υγειονομικής μονάδας όταν αυτή εκτεθεί σε κίνδυνο. Αυτό πρέπει να συνοδεύεται και από μια εξειδικευμένη εκπαίδευση της διοίκησής τους, ώστε να μπορούν να αξιολογούν τα δεδομένα της συγκεκριμένης δημιουργηθείσας κατάστασης, τόσο με την αξιολόγηση των τρωτών σημείων και τον προσδιορισμό των αναμενόμενων επιπτώσεων, όσο και για τον υπολογισμό του απαιτούμενου και αναγκαίου χρόνου για την μετακίνηση κυρίως των ασθενών.

H κοινή αδηφάγα γνώμη

 Του Γιάννης Σταμούλη ε.α. Αντιστράτηγου Π.Σ.

Βλέποντας τον συνάδελφο, από την επιχείρηση πυρόσβεσης, θυμήθηκα το κείμενο που έγραφα πριν 25 χρόνια για την κοινή αδηφάγα γνώμη, για τις πολιτικές αντιπαραθέσεις πάνω στην καταστροφή και για τα εύκολα εξιλαστήρια θύματα...αυτά που δηλαδή βρίσκονται μπροστά στα πύρινα μέτωπα...σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Μια συνέντευξη ζωής...ενός Πυροσβέστη

 Μια συνέντευξη ζωής του Αντιστρατήγου ε.α. Πυροσβεστικού Σώματος, Γιάννη Σταμούλη στον  Γιάννη Ζαμπίκο για τη σειρά με podcast, "οι ζωές των άλλων ".

Ομαδική έκθεση "ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ 4 Η σιωπή της Φύσης"

 Του Γιάννη Σταμούλη

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετέχω στην ομαδική έκθεση "ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ 4 Η σιωπή της Φύσης" στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα) και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση πραγματοποιήθηκε από τις 5 ως τις14 Ιουνίου 2025.

Η έκθεση διερευνά τη μεταμόρφωση της σχέσης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον

μέσα από το πρίσμα της απώλειας, της ανθεκτικότητας και της ελπίδας, αναδεικνύοντας τον ρόλο

της τέχνης ως φορέα μνήμης και αφύπνισης σε μια εποχή οικολογικής κρίσης.

Στο επιμελητικό κείμενο, ο Πάρης Καπράλος σημειώνει :

Τι σημαίνει να μεγαλώνεις στην Ελλάδα δίπλα σε βουνά, ελιές και θάλασσα; Για έναν έφηβο της δεκαετίας του 1990, σήμαινε ανεξαρτησία, παιχνίδι, άγγιγμα της φύσης χωρίς φόβο. Για ένα παιδί σήμερα, όμως, η απάντηση είναι διαφορετική: σημαίνει καύσωνες που επιβάλλουν περιορισμούς, δάση

που έγιναν στάχτη, παραλίες γεμάτες πλαστικά, μέδουσες και επικίνδυνα είδη θαλάσσιας ζωής που μετανάστευσαν στη Μεσόγειο εξαιτίας της βίαιης κλιματικής αλλαγής. Η έννοια της «ανθεκτικότητας» δεν αποτελεί πια θεωρία αλλά καθημερινή συνθήκη. Η αθωότητα που γνωρίσαμε δεν είναι πλέον αυτονόητη. Τα παιδιά που μεγαλώνουν στην Ελλάδα του 2025 διαμορφώνουν τις εμπειρίες τους σε ένα περιβάλλον που δεν θεωρείται πια δεδομένο, αλλά εύθραυστο και ασταθές. Το κλίμα δεν είναι μόνο θέμα δελτίου καιρού· συχνά είναι ζήτημα επιβίωσης. Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο, αλλά ένας καθρέφτης των αλλαγών που υφίσταται ο κόσμος και μαζί του η παιδική ηλικία. Αν αυτή η μέρα έχει αξία, είναι γιατί μας καλεί να αναλογιστούμε τι μέλλον προσφέρουμε στα παιδιά — όχι με ενοχές, αλλά με ευθύνη. Να προστατεύσουμε ό,τι απέμεινε και να ξαναχτίσουμε ό,τι χάθηκε. Γιατί η φύση δεν είναι πια αυτονόητη· και αν θέλουμε να υπάρχει και αύριο, πρέπει να

δράσουμε σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος του εικαστικού καλλιτέχνη δεν είναι να αποτυπώσει απλώς την πραγματικότητα, αλλά να εκφράσει τη σιωπή της, να αφυπνίσει τη συλλογική συνείδηση και να ανοίξει διαλόγους εκεί όπου κυριαρχεί η σιωπή ή η απώλεια. Η τέχνη σήμερα καλείται να λειτουργήσει ως πράξη μνήμης, ευθύνης και φαντασίας.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 50χ70 σε χαρτόνι και τα υλικά είναι ακρυλικό και μελάνι.

                                                                        Η μάχη για την κανονικότητα

 Το δυστοπικό μας αύριο

Δημήτριος Καλαντζής – Βασίλειος Αλάμαρας, Επίτιμοι Αρχηγοί Πυροσβεστικού Σώματος,Δύο απώλειες ανθρώπων που βρέθηκαν στο τιμόνι του πυροσβεστικού οργανισμού.

Του ε.α. Αντιστρατήγου Ιωάννη Σταμούλη

Με διαφορά λίγων μηνών, πλήρης ημερών, απεβίωσαν δύο σημαντικές προσωπικότητες του Πυροσβεστικού Σώματος, οι επίτιμοι Αρχηγοί, Στρατηγοί ε.α. Δημήτριος Καλαντζής και Βασίλειος Αλάμαρας.

Ο Δημήτριος Καλαντζής, γεννημένος το 1943 στην Φιλοθέη Δωρίδος Φωκίδας,κατετάγη στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1966 και αποφοίτησε από τη ΣχολήΑξιωματικών ως Ανθυποπυραγός το έτος 1971. Υπηρέτησε στις ΠυροσβεστικέςΥπηρεσίες Σερρών, Βόλου, Αγρινίου, Αιγίου, άσκησε διοίκηση στην Περιφερειακή

Διοίκηση Αττικής, στην Διοίκηση Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Πειραιώς και παρείχε επιτελικό έργο στο Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος και ως Διοικητής Πυροσβεστικών Σχολών.

Το ΚΥΣΕΑ, του ανέθεσε τα καθήκοντα του Αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος στις 6 Μαρτίου 1993, τα οποία άσκησε με υποδειγματικό τρόπο μέχρι τα τέλη του χρόνου αυτού.

Στον επικήδειο λόγο του, ο Αρχιπύραρχος Νκόλαος Μπάλτσης μεταξύ των άλλων σημείωσε: «Ο εκλιπών ήταν πάντα απλός, σεμνός και αξιοπρεπής. Ακέραιος ως χαρακτήρας, με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος, αποτέλεσε υπόδειγμα Αξιωματικού. Έφτασε στην κορυφή της ιεραρχίας και εξακολούθησε να είναι αγαπητός και αρεστός στους υφισταμένους του. Με το παράδειγμά του, ενέπνευσε και χάρισε όραμα στους συναδέλφους, αναδεικνύοντας την εργατικότητα,

 φιλαλήθεια, τιμιότητα και την αντικειμενικότητά του. Ακόμα και μετά την οριστική του αποχώρηση από την ενεργό υπηρεσία, συνέχισε να υπηρετεί και να εργάζεται ανιδιοτελώς για την πρόοδο του Πυροσβεστικού Σώματος.»

Ομαδική εικαστική έκθεση "Άνοιξη"

Του Γιάννη Σταμούλη

Με δύο  εικαστικά μου έργα συμμετέχω στην ομαδική έκθεση  “Χρώμα σε νερό 11 | Άνοιξη” στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα) και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση ξεκινά στις στις 8 Μάιου και θα διαρκέσει μέχρι τις 17 Μάιου. 

Η έκθεση,  διερευνά τη σχέση του ανθρώπου με το τοπίο μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, είναι η 11η διοργάνωση της σειράς εκθέσεων “Χρώμα σε νερό” που έχουν ως στόχο την ανάδειξη της σύγχρονης υδατογραφίας στην Ελλάδα.

Στο επιμελητικό κείμενο, ο Πάρης Καπράλος σημειώνει : “Η ακουαρέλα, ή αλλιώς υδατογραφία, γνώρισε την απόλυτη άνθισή της τον 19ο αιώνα, τότε που οι καλλιτέχνες ανακάλυπταν ξανά τη μαγεία του φυσικού τοπίου. Με την άφιξη του Ρομαντισμού, η τέχνη δεν περιοριζόταν σε ακαδημαϊκές απεικονίσεις· η φύση έγινε πρωταγωνίστρια! Οι ζωγράφοι, εμπνευσμένοι από την αλλαγή των εποχών, απαθανάτιζαν τοπία που έσφυζαν από φως και χρώμα. Η άνοιξη, με τις ροζ ανθισμένες κερασιές, τα πράσινα λιβάδια και τα κρυστάλλινα ρυάκια, ήταν ένα αγαπημένο θέμα. Τα ημιδιαφανή χρώματα της ακουαρέλας έδιναν ζωή σε αυτές τις εικόνες, μεταφέροντας την αίσθηση της φρεσκάδας και της αναγέννησης. Καλλιτέχνες όπως ο Τέρνερ και ο Κόνσταμπλ αποτύπωσαν μοναδικά την ατμόσφαιρα της εποχής. Ακόμα και σήμερα, η ακουαρέλα παραμένει συνώνυμη με την άνοιξη. Είναι η τέλεια τεχνική για να αποδώσει κανείς την αέρινη, εφήμερη ομορφιά της φύσης, θυμίζοντάς μας ότι κάθε στιγμή είναι ένα μικρό έργο τέχνης!“.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 35χ50 σε χαρτί και τα υλικά είναι μελάνι, νερό, κρασί, καφές.

                                                                            Αναγέννηση

                                                                              Μετακένωση

Η καλλιτεχνική δήλωση της συμμετοχής μου στην έκθεση:

 Η άνοιξη των χρωμάτων και της ελπίδας. Ανθοσχήματα και χρωματιστά τραγούδια. Μια αέναη αναγέννηση με τις γραμμές να ανακατεύονται με προορισμό αποκλειστικά την μυρωδιά και τις οπτασίες των χρωμάτων.  Η άνοιξη  απολαμβάνεται δεν την ζεις, δεν πρέπει να τη ζεις απλά. Η άνοιξη ξεφεύγει από το να είναι απλά μια εποχή. Είναι αφετηρία για να αναγεννηθείς μετά την συγκλονιστική νίκη εναντίον του χειμερινού δυνάστη. Η άνοιξη της ζωής μας, απλά....

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, δεν βρίσκει εφαρμογή ακόμα στο πυροσβεστικό προσωπικό

                                                  

Του ε.α. Αντιστρατήγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη

Το μακρινό 1994 παρουσιάζεται στην διάρκεια των εργασιών του Ιατρικού Συνεδρίου των Ενόπλων Δυνάμεων στην Θεσσαλονίκη, μια μελέτη των Καθηγητών Σ. Γουσόπουλου - Κ.Χουρδάκη του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, για την υγιεινή και ασφάλεια των Πυροσβεστών.

Στο προοίμιο της η μελέτη αναφέρει ότι Το επάγγελμα του πυροσβέστη χαρακτηρίζεται ως επικίνδυνο και ίσως το πλέον επικίνδυνο επάγγελμα του ανθρώπου.

Στη συνέχεια η μελέτη επισημαίνει ότι:

· οι παθήσεις του καρδιαγγειακού και του αναπνευστικού συστήματος αποτελούν τις κυριότερες επαγγελματικές παθήσεις των πυροσβεστών ( Ποσοστό μεγαλύτερο του 30% των ατυχημάτων που συνέβησαν στις Η.Π.Α το 1977, θανατηφόρων και μη, αφορούσαν τους πυροσβέστες και ήταν αποτέλεσμα της έκθεσης των σε καιόμενα υλικά.

· Η έκθεση σε καπνό προκαλεί δραματική μείωση του FEV - 1 (Βίαιος εκπνευστικός - όγκος αέρος - Δείκτης αναπνευστικής λειτουργίας), καθώς και σοβαρή μείωση του προσφερόμενου οξυγόνου στον καρδιακό μυ, με αποτέλεσμα εάν λάβουμε υπόψη και το αυξημένο καρδιακό έργο που επιτελεί η καρδιά του πυροσβέστη, να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για την υγεία του.

· επανειλημμένες εκθέσεις των πυροσβεστών στον καπνό δυνατόν να προκαλέσουν χρόνια μη ειδική πνευμονοπάθεια αλλά και ισχαιμική νόσο της καρδιάς. Η βαρηκοΐα είναι επίσης συχνή και οφείλεται στον θόρυβο των μηχανών, στις σειρήνες, στους αεραγωγούς, στην ραδιοεπικοινωνία και μπορεί πολλές φορές να φθάσει το επίπεδο των 115 Db(Α).)

Η εξερεύνηση της πυρκαγιάς ολοκληρώνεται από την πυροσβεστική εμπειρογνωμοσύνη

Του ε.α. Αντιστρατήγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη

Η διερεύνηση μιας πυρκαγιάς είναι ένα ιδιαίτερα απαιτητικό και εξειδικευμένο  αντικείμενο.

 Αποτελεί οργανικά δεμένο στάδιο μιας ολοκληρωμένης πυροσβεστικής επιχείρησης, αφού η νομοθετική επιταγή στη χώρα μας, θέλει την εξερεύνηση της, να την πραγματοποιεί σε προανακριτικό επίπεδο ο Πυροσβέστης.  

Μια πράξη που βασίζεται σε μια ολιστική αντιμετώπιση του κύκλου μιας πυρκαγιάς. 

Ο πυροσβεστικός οργανισμός στην πατρίδα μας, ελέγχει τα προληπτικά  μέτρα πυροπροστασίας, επεμβαίνει για την κατάσβεση μιας πυρκαγιάς και στο τέλος ερευνά για τα αίτια και τον υπαίτιο της.  Τα παραπάνω αποτελούν μια ολιστική διαδικασία, όπου  κομβικής σημασίας αποτελεί η  πυροσβεστική εμπειρία και οπτική και γνώση των στελεχών του Π.Σ. που είναι και οι πλέον αρμόδιοι για το φαινόμενο της πυρκαγιάς.

Στην φαρέτρα του Πυροσβέστη ερευνητή, το νομοθετικό πλαίσιο, ειδικά στη χώρα μας, δίνει τη δυνατότητα να αναθέσει σε εξειδικευμένους δικαστικούς πραγματογνώμονες την απάντηση σε ερωτήματα ειδικευμένων τεχνικών ζητημάτων, ώστε να έχει πιστοποιημένες απαντήσεις, που θα αποτελέσουν μια πρώτη βάση για την ερευνητική του διαδικασία.  

Οι συγκεκριμένες πραγματογνωμοσύνες  εν συνεχεία θα  "αναγνωστούν και θα επεξεργαστούν" με το εργαλείο της εγκληματολογικής αξιολόγησης του Πυροσβέστη και θα συνδυαστούν  με τα υπόλοιπα στοιχεία.

'Οσα επιστημονικά και διεπιστημονικά papers και αν συγγραφούν για μια υπόθεση εάν δεν συνδυαστούν με τις καταθέσεις των πυροσβεστών, αστυνομικών, παρευρισκόμενων στο συμβάν, το τυχόν οπτικό υλικό, τα ευρήματα στον τόπο του συμβάντος, την ανάλυση των δεικτών καύσης και την πυροσβεστική εμπειρογνωμοσύνη του συνολικού συμβάντος, η πραγματική αιτία δύσκολα θα προσεγγιστεί.

Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι στα πλαίσια αυτής της  λογικής,  η   ελληνική δικαιοσύνη με τη σειρά της αποδέχεται ως δικαστικούς πραγματογνώμονες στις λίστες των πρωτοδικείων της, Αξιωματικούς του Πυροσβεστικού Σώματος ως ειδικούς για τα συμβάντα πυρκαγιών.

Σε κάθε περίπτωση η διερεύνηση μιας πυρκαγιάς είναι εξαιρετικά σοβαρή αποστολή, κομμάτι της απονομής της δικαιοσύνης και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ειδικά από τους μετέχοντες σε αυτή.  

Η εστίαση και η διασκέδαση απαιτεί ευλαβική τήρηση κανόνων ασφαλείας.

 

Των ε.α. Αντιστρατήγων Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη- Ν.Διαμαντή

Η φονική πυρκαγιά στη ντίσκο στο Kočani, της γειτονικής π. ΓΔΜ είχε ως αποτέλεσμα να βρούν τραγικό θάνατο 59 άνθρωποι και να τραυματιστούν σοβαρά τουλάχιστον άλλοι 45. Η πυρκαγιά, από τις πρώτες έρευνες προκλήθηκε από τη χρήση πυροτεχνημάτων σε live συναυλία.

Πέρα από την αιτία της πυρκαγιάς, η τραγωδία έφερε στο προσκήνιο τα τεράστια κενά στο συνολικό πλέγμα αδειοδοτήσεων και πυροπροστασίας στη χώρα.

Από τις δηλώσεις του Υπουργού Εσωτερικών της χώρας Π. Τοσκόφκσκι, φαίνεται ότι η ντισκοτέκ λειτουργούσε με πλαστή άδεια λειτουργείας, σε ένα βιοτεχνικό κτίριο, όπου, παραβιάστηκαν τα πρότυπα πυρασφάλειας. Υπήρχαν μόνο δύο πυροσβεστήρες, δεν υπήρχαν πόρτες εξόδου, και χρησιμοποιήθηκαν παράνομα πυροτεχνήματα, χωρίς τη προβλεπόμενη κατάλληλη άδεια.

Τέλος στον χώρο υπήρχαν περί τα 500 άτομα, ενώ είχαν πωληθεί 250 εισιτήρια.

Το συμβάν μέσα από την τραγικότητά του, έρχεται για πολλοστή φορά να σημάνει το κουδουνάκι του κινδύνου για τους χώρους συνάθροισης κοινού. Προφανώς στη χώρα μας υπάρχει ένα ισχυρό πλέγμα  νομοθεσίας πυρασφαλείας, για την ίδρυση και λειτουργία των χώρων εστίασης, διασκέδασης και γενικώς των θεαμάτων. Αυτό όπως που πάντα τίθεται "υπό δοκιμασία" είναι η ευλαβική εφαρμογή τους από τους ιδιοκτήτες -εκμεταλλευτές των χώρων αυτών και φυσικά η γενικότερη κουλτούρα ασφαλείας, που θα προσθέσει ως κριτήριο επιλογής του χώρου και την τήρηση των κανόνων ασφαλείας.

Ειδικότερα τα events που πραγματοποιούνται "εκτάκτως" σε χώρους συνάθροισης κοινού, είτε σε χώρους που δεν είναι προβλεπόμενοι, είτε υπερβαίνοντας την νόμιμη χωρητικότητα, είτε χρησιμοποιώντας "καλλιτεχνική αδεία" επικίνδυνα υλικά, ανεβάζουν κατακόρυφα την τρωτότητα των εκδηλώσεων αυτών.

Σε όλο αυτό το πλέγμα θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η υποχρέωση του ιδιοκτήτη να έχει επικαιροποιημένο Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης, με την ανάλογη εκπαίδευση του προσωπικού της επιχείρησης.

Η διασκέδαση και η ψυχαγωγία έχει ως προαπαιτούμενο την ασφάλεια και την πυρασφάλεια για είναι μην είναι τραγικό το φινάλε...

PIROMANIA -EΓΚΛΗΜΑΤΑ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ

 
Εικαστική έκθεση Γιάννη Σταμούλη γκαλερί ΑΓΚΑΘΙ Καρτάλος   Μηθύμνης 12 Αθήνα.

Από τις 8 έως τις 18 Μαρτίου 2025

Εικαστική έκθεση Piromania - εγκλήματα εμπρησμού

Στην εικαστική έκθεση του ε.α. Αντιστρατήγου Γιάννη Σταμούλη  αποδίδεται  εικαστικά η φωτιά από τον Ήφαιστο, ως την Αποκάλυψη και τον Μεσαίωνα.

Από τον Ηρόστρατο που θέλησε μέσω του εμπρησμού να διατηρήσει το όνομά του στην ιστορία,  μέχρι τους «ανώνυμους» εμπρηστές της διπλανής πόρτας, που καίνε από εγκληματική αμέλεια ή πρόθεση τον εθνικό δασικό πλούτο κάθε καλοκαίρι.
Κεντρικό σημείο η εστίαση σε εγκληματικές μορφές που χρησιμοποίησαν την καταστροφική φύση της φωτιάς.
Στον αντίποδα οι Πυρομαχητές που βάζουν πολλές φορές το κορμί τους ασπίδα στις καταστρεπτικές φλόγες.  

Από την Μίλητο της αρχαιότητας στον Λευκό Οίκο του σήμερα

 

Του Γιάννη Σταμούλη ε.α.Αντιστρατήγου Π.Σ.

Βλέποντας στα τηλεοπτικά μέσα την διαπραγμάτευση την αμερικάνικης ηγεσίας με τον Ουκρανό Πρόεδρο, σε ζωντανή μετάδοση, μια νέα τακτική του Λευκού Οίκου, και χωρίς να μπούμε στις βαθιές γεωπολιτικές  πτυχές του θέματος, αυτό που είδαμε  σε κοινή θέα,  είναι η διαχρονική διαπραγμάτευση ενός Ισχυρού και ενός όχι, και είδαμε σε δημόσια θέα, πόσο απλό, λιτό και ξεκάθαρο είναι ο ισχυρός να υπερασπίζεται το κέρδος  μέσω της ισχύος του και πόσο επίσης καταδικασμένο φαίνεται ο αδύνατος να διεκδικεί το δίκαιο του και την επιβίωση του. 

Η πραγματικότητα απλά ξεδιπλώθηκε στην παγκόσμια κοινότητα με το επίσης πραγματικό της πρόσωπο. Βέβαια πολλές φορές ο ιστορικός τροχός, γύρισε και λίγο αντίστροφα,  προσπερνώντας αυτήν την διαχρονική διάταξη ισχύος, αλλά μάλλον είναι η εξαίρεση.

Σε τούτη την μικρή μας χώρα τα παραπάνω είναι κάτι παραπάνω από γνωστά, σε τέτοιες διαπραγματεύσεις.

Άλλωστε οι προπάτορες μας Αρχαίοι Αθηναίοι, πρώτοι, εφάρμοσαν σχεδόν με την ίδια σκηνοθεσία μια παρόμοια διαπραγμάτευση και μάλιστα με τραγική κατάληξη για τον ανίσχυρο συνομιλητή τους τους Μήλιους.

Ομαδική εικαστική έκθεση "Μεταίχμιο"

 Συμμετέχω στην ομαδική έκθεση ζωγραφικής "Μεταίχμιο", με δύο έργα, στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα). Από 30 Ιανουαρίου μέχρι και τις 8 Φεβρουαρίου 2025.

Οι θεσμοί της διαχείρισης κρίσεων.

 

Το πεδίο των απειλών της πολιτικής προστασίας, αντανακλά σε ζωές περιουσίες και εθνική ασφάλεια. 

Προφανώς και οι ειδικοί τις μελέτες και τα πορίσματά τους πρέπει να τα απευθύνουν στο θεσμοθετημένο ( Άρθρο 41,Ν.2622/2020) Μόνιμο Επιστημονικό Συμβούλιο Πολιτικής Προστασίας του Εθνικού Μηχανισμού Διαχείρισης Κρίσεων.

 Ώστε αυτό έχοντας όλα τα δεδομένα να πράξει και τα ανάλογα από τους θεσμούς που έχουν την αρμοδιότητά. 

Γιατί οι άνθρωποι που βιώνουν το πρόβλημα...βρίσκονται σε κατάσταση κρίσης, πριν καν έρθει η κρίση....