Όταν πριν πέντε χρόνια η πατρίδα μας, οδηγήθηκε χωρίς την
έγκριση του λαού μας, υπό την κηδεμονία της επιτροπείας του οργάνου της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου, στην ουσία ξεκίναγε την εμπλοκή της σε έναν από τους
πλέον, σύγχρονης μορφής, πόλεμο.
Από τη μια πλευρά των εμπολέμων, η Τροϊκανή συμμαχία
των διεθνών και ευρωπαίων δανειστών- αγορών και από την άλλη η μικρή μας χώρα
και λαός της.
Ο νέος αυτός σύγχρονος πόλεμος, αντικειμενικό σκοπό είχε
από τον σύγχρονο «Άξονα», να εξασφαλιστεί με κάθε τρόπο η απρόσκοπτη και ομαλή
εξόφληση του ελληνικού χρέους, με την όσο δυνατόν καλύτερη γρηγορότερη και
μεγαλύτερη κερδοφορία των δανειστών αλλά και των διεθνών πωλητών χρήματος και
κερδοσκόπων των αγορών.
Παράλληλα η γνωστή «ηγέτιδα» δύναμη της Ευρώπης,
επιχείρησε να μετατρέψει για άλλη μια φορά την
χώρα μας σε κατεχόμενο έδαφος, επιχειρώντας μέσω των «οικονομικών μας
υποχρεώσεων» τον απόλυτο πολιτικό έλεγχο του κράτους μας και την απαλλοτρίωσης
της εθνικής μας κυριαρχίας.
Μήπως η λέξη «πόλεμος» για αυτήν την πρωτοφανή κρίση στη χώρα μας είναι
«υπερβολή»;
Μήπως τα αποτελέσματα της πρωτοφανούς αυτής ΚΡΙΣΗΣ που
βιώνει η πατρίδα μας, με πραγματικά θύματα, ανείπωτη φτώχεια και εξαθλίωση και
μείωση όλων των πηγών εθνικής ισχύος μας
δεν είναι πολεμική επιχείρηση;
Για να μη δώσουμε εμείς οι σύγχρονοι την απάντηση,
εντρυφούμε στην κλασική στρατηγική σκέψη των μεγάλων διανοητών του πολέμου, για
να ανατέμνουμε με την δοκιμασμένη ανάλυσή τους, την δική μας ζοφερή πραγματικότητά μας.
Θουκυδίδης, Sun Tzu. Karl von Klausewitz,
Ναπολέων, Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, πέντε μεγάλες μορφές της
παγκόσμιας στρατηγικής σκέψης, διαφορετικών εποχών και διαφορετικών τόπων, μιλούν μέσω των ιδεών τους για την ελληνική σημερινή
πραγματικότητα.
Γιάννης Σταμούλης
Πύραρχος
Πρόεδρος Δ.Σ.
Ένωσης Αξιωματικών
Πυροσβεστικού Σώματος