Η συναίσθηση της ευθύνης, το άγχος της αποτελεσματικότητας, το αιφνίδιο της ανατροπής από λεπτό σε λεπτό.
Στα λίγα γράμματα ης λέξης ΦΩΤΙΑ κρύβονται όλα τα παραπάνω στον Πυροσβέστη, όπου σσε λίγα μόλις λεπτά ετοιμάζει την άμυνα σε "μιά δύσκολη πολεμική επιχείρηση" που διεξάγεται στα πλαίσια μιάς καθημερινότητας που απλά ονομάζεται ΑΝΤΙΠΥΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ.
Πράξεις καθημερινότητας γιά τους συμπολίτες γύρω μας, απλά η δουλειά μας για τους περισσότερους.
Πράξη "της αντίθετης κατεύθυνσης" για εμάς τους Πυροσβέστες.
Γιατί ΑΝΤΊΘΕΤΑ, ο Πυροσβέστης σπεύδει να επιχειρήσει εκεί όπου για τους υπόλοιπους δίδεται εντολή αποχώρησης.
Γιατί ΑΝΤΊΘΕΤΑ, ο Πυροσβέστης πρέπει να ανησυχεί για τον αέρα το καλοκαίρι, ως παράγοντα εκδήλωσης πυρκαγιάς, όταν οι συμπολίτες μας, τον επιζητούν ως παράγοντα δροσιάς.
Γιατί ΑΝΤΊΘΕΤΑ, ο Πυροσβέστης αναζητεί κοντά στην εστία της πυρκαγιάς, την θάλασσα, την λίμνη ή την πισίνα, ως πηγή ανεφοδιασμού πυροσβεστικού νερού, όταν οι συμπολίτες μας, τις απολαμβάνυν για τις βουτιές τους.
Γιατί ΑΝΤΊΘΕΤΑ, ο Πυροσβέστης αναμένει τα εναέρια πυροσβεστικά ως μάνα εξ ουρανού για την ενίσχυση της πυρόσβεσης,όταν οι συμπολίτες μας, τα απολαμβάνουν ως θέαμα, για απαθανάτιση με το κινητό τους.
Δεν είναι μιά "γλυκανάλατη γκρίνια" όλα αυτά για να κερδηθεί η συμπάθεια του κόσμου, ή το ενδιαφέρον της Πολιτείας.
Άλλωστε στα χρόνια του μνημονίου, ο κοινωνισμός αυτοματισμός, δεν επιτρέπει τέτοια αισθήματα.
Άλλωστε, όπως θα πούν πολλοί, ο Πυροσβέσης πληρώνεται...
Απλά το χρωστάμε στα πρόσωπα των συναδέλφων που κάθε φορά, ξεπερνούν τον εαυτό τους σε αυτή την "απλή καθημερινότητα" και στην μοναξιά του Πυροσβέστη, που στέκεται "μόνος" απένατι στο πύρινο θεριό.
Μέχρι την επόμενη φωτιά, την επόμενη απειλή της καταστροφής....