Η επίσκεψη ξεκίνησε με επίσκεψη στο μνημείο της Μακεδονίτισσας στη Λευκωσία.
Τόπος συγκλονιστικός, μνήμης των παλλικαριών που έδωσαν τη ζωή τους γιά την ανεξαρτησία της Κύπρου.
Το ελάχιστο της απότισης φόρου τιμής σε μιά δύσκολη σελίδα της νεώτερης εληνικής ιστορίας.
<Με το ίδιο δέος αντικρύζει κανείς στη συνέχεια την διχοτομημένη πόλη με το σύνορο και τα φυλάκια στον πλέον κεντρικό της δρόμο (οδός Λήδδρας)
Εκείόμως που μένει κάποιος άφωνος είναι στα λίγο πιό έξω από το κέντρο της πόλης στα "φυλακισμένα μνήματα".
Μνημείο από αυτά που παραδίσουν στις γενιές του μέλλοντος τις δύο ακραίες πλαυρές του ανθρώπου, της βαρβαρότητας από τη μία και της δίψας για λευτεριά από την άλλη.
Εδώ ο πολιτισμός της στυγνής αγγλικής αποικιοκρατίας φυλάκιζε τους αδούλωτους Έλληνοκυπρίους που δίναν τον αγώνα τους για ναλευτερώσουν το πολύπαθο νησί.
Η βαρβαρότητα έφτανε στο αποκορύφωμά της από την αγχόνη με την οποία έστελναν στο θάνατο τα παλικάρια της ΕΟΚΑ.
Η φρικαλεότητα έφθανε στην ολοκλήρωση με την ταφή των αγωνιστών μέσα στην φυλακή, ώστε και μετα θάνατον να μην γίνουν σύμβολα αγώνα.
Εις μάτην βέβαια, διότι το ποτάμι του αγώνα της λευτεριάς πάντα στο τέλος πνίγει τους δυνάστες και στεφανώνει με δάφνη τους Ηρωες.
