Του ε.α. Αντιστρατήγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη
Το φθινόπωρο του 2017 στην Καλιφόρνια σημειώνονται 9000 πυρκαγιές με 5 από αυτές να είναι από τις χειρότερες πυρκαγιές στην ιστορία της, οι οποίες καταστρέφουν περίπου
1.500.000 εκτάρια. Μόνο τον Οκτώβριο στη Βόρεια Καλιφόρνια ξεσπούν 172 φωτιές σε 2
μόλις μέρες προκαλώντας απίστευτη καταστροφή.
Η πύρινη λαίλαπα χτυπάει και αστικά συγκροτήματα, ενώ οι φωτιές καταστρέφουν τη σοδειά κρασιού στην Καλιφόρνια, καθώς και πανάκριβες κατοικίες, απειλούν το μουσείο Γκετί και την κατοικία του του Ρούπερτ Μέρντοχ στο Μπελ Ερ, ενώ η Ντίσνεϊλαντ περικυκλώνεται από τις φλόγες.
Το 2018 ένας δυνατός καύσωνας φέρνει θερμοκρασίες 42 βαθμών στο Λος Άντζελες, 50 βαθμών στο Πακιστάν και 51 βαθμών στην Αλγερία. Τυφώνες και τροπικές καταιγίδες έπληξαν τους ωκεανούς του πλανήτη και μόνο ένας από αυτούς ο Μανγκούτ, που χτύπησετις Φιλιππίνες και το Χονγκ Κόνγκ, σκότωσε περίπου 100 ανθρώπους και προκάλεσε ζημιές άνω του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίου, ενώ ένας δεύτερος ο τυφώνας Φλόρενς προκάλεσε το θάνατο περισσότερων από 50 ανθρώπων και ζημιές αξίας 17 δις δολαρίων.
Στην Καλιφόρνια τη χρονιά αυτή, ξεσπούν 6000 πυρκαγιές αλλά μια από αυτές που πήρε το όνομα σύμπλεγμα Μεντοσίνο έκαψε σχεδόν μισό εκατομμύριο εκτάρια παραδίδοντας στις φλόγες πάνω από 3000 km² της πολιτείας με τον καπνό να καλύπτει τη μισή χώρα.
Λίγο πιο βόρεια στην βρετανική Κολούμπια καίγονται πάνω από 3 εκατομμύρια εκτάρια και το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου η φωτιά Γούλσεϊ αναγκάζει την απομάκρυνση 170.000 κατοίκων και η φωτιά Καμπ, καίει 520.000 km² , αποτεφρώνοντας μια ολόκληρη πόλη σε απίστευτα λίγο χρόνο με τους 50.000 κάτοικους της να ζούνε τραγικές στιγμές και να θρηνούν πάνω από 80 νεκρούς.
Αιφνίδια η πολιτισμένη και ισχυρή Δύση βλέπει ότι εκτός από την τρομοκρατία, υπάρχει και
άλλη μία τρομακτική απειλή, που λέγεται κλιματική κρίση.
Η οποία προκαλεί καταστάσεις μη προβλέψιμες και μη διαχειρίσιμες. Και το κατανοεί καλύτερα όταν βλέπει πυρκαγιά στο Λος Άντζελες να ξεπερνά τις 8 λωρίδες κυκλοφορίας του αυτοκινητόδρομου Ι 405.
Παράλληλα στη Σουηδία ξεσπούν φωτιές στα δάση του αρκτικού κύκλου ενώ μια άλλη φωτιά στην Αρκτική που ξεσπάει στα σύνορα Φιλανδίας- Ρωσίας στέλνει τους καπνούς της μέχρι και τις ΗΠΑ.
Το κλίμα προειδοποιούν οι επιστήμονες αλλάζει δραματικά και το μείγμα από πυρκαγιές,
βροχοπτώσεις, πλημμύρες, κατολισθήσεις λάσπης, είναι τρομακτικό.
Στον Αμαζόνιο ο οποίος υπέφερε από ξηρασία, μόνο το 2017 εντοπίστηκαν 100.000 διαφορετικές εστίες φωτιάς.
Η κλιματική κρίση ενεργοποιεί μια τρομακτικά δύσκολη ακολουθία καταστροφών, δύσκολα
διαχειρίσιμη με τον γνωστό μέχρι σήμερα επιχειρησιακό σχεδιασμό των κοινωνιών.
Προφανώς η αντιμετώπιση του φαινομένου ξεπερνά σύνορα και εθνικές κυβερνήσεις. Είναι
παγκόσμιο πρόβλημα και χρειάζεται διεθνή πρωτοβουλία, σχεδιασμό και αποφάσεις άμεσες και αποτελεσματικές. Αλλιώς το μικρό μας πλανητικό σκάφος κινδυνεύει.
Προφητικά το 1965, ο Αμερικάνος πρεσβευτής Adlai E. Stevenson, μιλώντας στο κοινωνικό και οικονομικό συμβούλιο του ΟΗΕ σημείωνε: «ταξιδεύουμε μαζί σαν επιβάτες σε ένα μικρό διαστημόπλοιο εξαρτώμενοι από ευάλωτα αποθέματα σε αέρα και έδαφος, έχουμε όλοι λόγους να μείνουμε αφοσιωμένοι στην ασφάλεια και την ειρήνη του. Το μόνο που μας σώζει από τον εκμηδενισμό είναι η φροντίδα, η δουλειά και θα το πω, η αγάπη που δείχνουμε στο εύθραυστο σκάφος μας. Δεν μπορούμε να το διατηρήσουμε τυχερό και ταυτόχρονα μίζερο, γεμάτο αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα απελπισμένο, σκλαβωμένο στους αρχαίους εχθρούς του ανθρώπου και παράλληλα ελεύθερο σε μια αφθονία πόρων που ούτε να τη φανταστούμε δεν είχαμε τολμήσει ως σήμερα. Κανένα σκάφος και κανένα πλήρωμα δεν μπορεί να ταξιδέψει με ασφάλεια όταν υπάρχουν τέτοιες αντιθέσεις. Από την εξάλειψή τους εξαρτάται η επιβίωση όλων μας»