Ενώ η Άνοιξη ευωδιάζει την πλάση, δίνοντας στην ζωή τα αρώματα και της μυρωδιές του Παραδείσου, την πιο ωραία στιγμή του χρόνου, έρχεται η Αγία και Μεγάλη και Φοβερή Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, να ενθυμίσει την τραγική υπόσταση του Ανθρώπου.
Την πιο ωραία στιγμή της φύσης, την ώρα που αναγεννιούνται οι ανθοί και οι καρποί της γης, έρχεται το Θείο Δράμα να δείξει το Ανθρώπινο Δράμα.
Η Μεγάλη Εβδομάδα δείχνει την σκοτεινή πλευρά της πλάσης, της δημιουργίας, του Ανθρώπινου γένους.
Η σκληρή πλευρά της βίας, του θανάτου, το σκληρό της ανθρωπότητας, το βίαιο και αποτρόπαιο που χαρακτηρίζει έτη και έτη της ανθρώπινης ιστορίας.
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η απεικόνιση της σκοτεινή πλευράς της ανθρωπότητας.
Είναι παράλληλα και η πλέον αληθινή, αφού το πλέον αληθές είναι η φθορά, το φθαρτόν και ο θάνατος.
Μέσα από την πορεία του Θείου Δράματος, στρέφουμε την ελπίδα μας για λίγη ελπίδα από τον Δημιουργό.
Αποδεχόμενοι το "σκληρόν" την ανθρωπινής φύσεως αναζητούμε από την Ανάσταση του Εσταυρωμένου Κυρίου την δική μας ελπίδα για Ανάσταση.
Αναζητούμε την ελπίδα, να υπάρχει συνέχεια του ασήμαντου και θλιβερού μας βίου εκεί ψηλά στη γη των Μάκαρων...
Είθε....
