ΡΕΝΑ ΔΟΥΡΟΥ : "Επιβάλλονται πλέον εκείνες οι μεταρρυθμίσεις που χωρίς δημοσιονομικό κόστος θα βάλουν τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο των προδιαγεγραμμένων καταστροφών, είτε πρόκειται για τη θαλάσσια ρύπανση είτε για τις πυρκαγιές".
Πριν ακριβώς τρεις μέρες για την τραγική επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, σημείωνα σε σχετική ανακοίνωση της ΕΑΠΣ, "ότι μπροστά στις νέες απειλές, της ασφάλειας και πολιτικής προστασίας, το σημερινό εθνικό θεσμικό πλαίσιο διαχείρισης κρίσεων, απαιτεί μια αντίστοιχη δομή ώστε να καθίσταται επαρκώς αποτελεσματικός ο συντονισμός και η διαχείριση των διατιθέμενων πόρων. Τόσο οι επιχειρησιακοί φορείς, παροχής υπηρεσιών, άμυνας, ασφάλειας και πολιτικής προστασίας, όσο και οι κεντρικοί φορείς διακυβέρνησης, χρειάζεται να υπερβούν τα στενά όρια των επιμέρους αποστολών, κάνοντας γοργά βήματα προς την κατεύθυνση της διαφορετικότητας, της διακλαδικότητας και το σημαντικό της κοινής επιτελικής και επιχειρησιακής γλώσσας.
Η κοινή γλώσσα, ο κοινός σχεδιασμός και η κοινή επιχειρησιακή αντιμετώπιση των απειλών, φαίνεται ως ο επιχειρησιακός μονόδρομος. Τα αγαθά της άμυνας, ασφάλειας και πολιτικής προστασίας, πρέπει να διαθέτουν ένα ενιαίο στρατηγικό πλαίσιο, προστασίας, του έθνους, της πατρίδας και του πολίτη, ώστε το Κράτος – Πρόνοιας να είναι ένα βήμα μπροστά από τους εχθρούς του και τις δυνητικές επιθέσεις τους."
Τα παραπάνω, εύκολα θα μπορούσαν να διαπιστωθούν και στις φετινές δασικές πυρκαγιές, όπου η επανάληψη της μη υλοποίησης των παραπάνω, αποτέλεσε για μια ακόμη φορά την επιβεβαίωση του κανόνα.
Και ενώ σημειώναμε τις παραπάνω σκέψεις, μια άλλη μεγάλη κρίση έπληξε την ευρύτερη περιοχή της Αττικής με την μόλυνση της θάλασσας μας από την πετρελαιοκηλίδα του πλοίου στη Σαλαμίνα.
Μια καταστροφή με πολύπλευρες απώλειες που πέρα από τον επαγγελματισμό των συναδέλφων του Λ.Σ. έθεσε σε πρώτο πλάνο για΄άλλη μια φορά τον τρόπο που η Ελληνική Πολιτεία διαχειρίζεται μεγάλες κρίσεις.
Ταυτόσημες με τις δικές μου φτωχές διαπιστώσεις, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διάβασα σήμερα την τοποθέτηση της Περιφερειάρχη Αττικής της Ρένας Δούρου, η οποία επικέντρωσε πέρα από τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου συμβάντος στην ουσία του προβλήματος που λέγεται διαχείριση κρίσεων στην πατρίδα μας. Συγκεκριμένα σημειώνει:
"Σήμερα, στην περίπτωση της οικολογικής καταστροφής του Σαρωνικού, όπως και στο άμεσο παρελθόν, στις περιπτώσεις αντιμετώπισης των πυρκαγιών ή του προσφυγικού / μεταναστευτικού φαινομένου, οι αιρετοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Χωρίς μέσα, με προβληματικές υποδομές και με ένα ελλιπές θεσμικό πλαίσιο, δρουν μέσα σε αντίξοες συνθήκες για να προστατεύσουν τους πολίτες και το περιβάλλον. Επιβάλλονται πλέον εκείνες οι μεταρρυθμίσεις που χωρίς δημοσιονομικό κόστος θα βάλουν τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο των προδιαγεγραμμένων καταστροφών, είτε πρόκειται για τη θαλάσσια ρύπανση είτε για τις πυρκαγιές".
Το περιστατικό και κυρίως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες προκλήθηκε μεγάλη ρύπανση σε μεγάλο μήκος των ακτών της Αττικής επιβάλλει σε όλους να επανασχεδιάσουν τα σχέδια πρόληψης, διαχείρισης και αποκατάστασης ανάλογων περιβαλλοντικών ατυχημάτων...."
Και πράγματι εκεί βρίσκεται η ουσία του προβλήματος, αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί στις απειλές που στοχεύουν την ασφάλεια και της πολιτικής προστασίας της χώρας.
Δυστυχώς η προίκα της εμπειρίας της διακλαδικότητας, συνέργειας, συνευθύνης και συνεργασίας των ημερών των Ο.Α. του 2004 είναι καταχωνιασμένα στα μυαλά όσων τα έζησαν τότε και στα σκονισμένα αρχεία ....