Μιλάω με σπασμένη φωνή δεν εκλιπαρώ τον οίκτο σας
Μέσα μου μιλούν χιλιάδες που κάποτε φώναζαν οργισμένα στον ήλιο
Μια γενιά που έψελνε τα δικαιώματά της,κουνώντας λάβαρα πανηγυριού, σειώντας σπαθιά
Γράφοντας στίχους εξαίσιους μιας πρώτης νεότητας, ποτίζοντας τα σπαρτά με περίσσιο αίμα
Όπου κι αν στάθηκαν οι σκιές τους ριζώσαν, άδικα προσπαθείτε δε θα ξεριζωθούν ποτέ
Θα προβάλλουν μπροστά στα τρομαγμένα σας μάτια
Τώρα τα καταλάβαμε όλα.Καταλάβαμε τη δύναμή μας και για τούτο μιλώ
Με σπασμένη φωνή που κλαίει.Κάθε φορά στη θύμησή τους.
"Κλείτος Κύρου"
Το κατασταλτικό χέρι της στρατευμενης στο ολιγαρχικό κεφάλαιο εξουσίας, μια όχι και τόσο μακρινή Πρωτομαγιά, το 1886, στο Σικάγο, συνταίριασε το κόκκινο της μαγιάτικης άνοιξης με το ανήσυχο αίμα των εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών.
Ηταν μόνο ένας "σταθμός" στην διαχρονική πάλη της εργατικής τάξης,ενάντια στην εκμετάλλευση της αξίας της προσφοράς της εργασίας και του ιδρώτα της, αλλά και στον συνεχή αγώνα για την διεκδίκηση αξιπρεπών συνθηκών ζωής και δίκαιης κοινωνίας.
Η εργατική τάξη στην πατρίδα μας σήκωσε με στιβαρά χέρια το διεθνή λάβαρο της πρωτομαγιάτικου αγώνα. Χιλιάδες ήταν οι Αθηναίοι που τα άγουρα εκείνα χρόνια, το 1893 συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο και διαδήλωσαν υπέρ της οκτάωρης εργασίας, της καθιέρωσης της Κυριακής ως αργίας και της κρατικής ασφάλισης για θύματα εργατικών ατυχημάτων, όπως και το 1911 όπου το σύνθημα είναι «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες ύπνο».
Θα ακολουθήσει πολύς αγώνας και αίμα γιά να "λιπανθεί" το χωράφι των εργασιακών σχέσεων και να αποδώσει τους πρώτους καρπούς τα βασικά εργασιακά δικαιώματα που θα επιτρέψουν στους εργαζόμενους να έχουν αξιοπρεπή ζωή και να φέρει την ελληνική κοινωνία στην "ανθρώπινη εποχή".
'Ομως η ιστορική "σπείρα" επαναφέρει αυτή τη φορά ως τραγωδία στη φετινή πρωτομαγιά την συνειδητοποίση ότι οι κατακτήσεις και τα αυτονόητα κερδισμένα με αγώνα διακιώματα κουρσεύονται.
Το στυγνό κεφάλαιο, οι κερδοσκόποι των αγορών, οι τοκογλύφοι και το μαύρο μέτωπο των πολιτικών που τους στηρίζουν, σπρώχνουν την πατρίδα μας και την Ευρώπη σε εργασιακές και κοινωνικές συνθήκες ΜΕΣΑΙΩΝΑ, όπου νόμος είναι το συμφέρον του αφεντικού.
Η μαύρη διετία που βιώνουμε στη χώρα μας, παρέα με το βρυκόλακα του μνημονίου, μας έχει οδηγήσει σε προσωπική χρεωκοπία.Το μνημόνιο εξασφαλίζει λεφτά γιά τους δανειστές-τοκογλύφους και τους τραπεζίτες και φτώχεια και εξαθλίωση στο λαό
Η καθημερινότητά μας έχει πλούσια αρπαγή και ληστεία.
Συνεχή χαράτσια, αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ,γκρέμισμα των παροχών υγείας, μειώσεις μισθών, ακρίβεια, ανεργία.
Η μέγγενη των τροικανών αφεντικών και της μνημονιακής κατοχής δεν κάνει εξαιρέσεις. Συμπιέζει όλους μας, μέχρι να εξαφανίσει οποιοδήποτε εργασιακό δικαίωμα και να καταστήσει τη χώρα μας ελκυστικό προορισμό για νεοαποικιακούς επενδυτές,που για ένα ξεροκόμματο θα εκλιπαρούμε να μας πάρουν στη δούλεψή τους.
Θα τους αφήσουμε ή θα τους χαλάσουμε τη σούπα.
Ολοι εμείς που δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε παρά τη φτώχεια μας, τώρα που μπορούμε ακόμα, πρέπει να μετατρέψουμε την οργή και το θυμό μας σε δικδίκηση εναλλακτικής πρότασης διαφέντευσης του μέλλοντός μας.
Σήμερα ο αγώνας είναι για την άμεση απεμπλοκή από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις.
Αυτός ο τόπος έχει ανεξάντλητες δυνάμεις. Μπορεί !
Γελάνε!
Σημαίες και φλάμπουρα.
Χρώματα μύρια.
Περνοδιαβαίνουν.
Αφηνίασαν. Χιλιάδες.
Τρέχουν. Εκεί κι εδώ.
Σε κάθε έφηβο του Μαρινέτι το μπαρούτι
σε κάθε γέροντα η σοφία του Ουγκώ.
Το χαμογέλιο περσεύοντας
πλημμυράει απ’ τα χείλια.
Όλοι έξω απ’ τα σπίτια!
Στις πλατείες!
Από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα
κάθε τόπου
ας πετάξουμε
τη χαρά. το γέλιο, το βουητό-
ασημένια τόπια.
Μαγιακόφσκι