Βρέθηκα στην Ειδομένη, στο σύνορο με τα Σκόπια, στο σημείο 0 που δοκιμάζεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο 2016 χρόνια μ.Χ.
Χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές στοιβαγμένες στο σύνορο, κάτω από άθλιες συνθήκες συγκροτούν ένα ποτάμι δυστυχίας και τραγικότητας, μια ανθρωπιστική κρίση στην Ευρώπη της Ε.Ε. στην Ευρώπη του ουμανισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στο δρόμο προς τα σύνορα, εξαθλιωμένοι άνθρωποι με κάθε μέσο οδοιπορώντας χέρι χέρι με μικρά παιδιά, η αγκαλιά με μωρά, με ελάχιστα πράγματα μαζί τους προσπαθούν να φθάσουν στα σύνορα για να περάσουν στη γη της επαγγελίας, όπως πιστεύουν, τις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.
Στο κλειστό σύνορο, το ποτάμι των ψυχών, κάνει μια αναγκαστική στάση σε αυτόν τον ανθρώπινο Γολγοθά. Μέσα στις χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή, θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να επιζήσουν. Σε αυτοσχέδιες σκηνές, μεγάλοι παιδιά μωρά άντρες και γυναίκες θα προσπαθήσουν να επιζήσουν.
Θα μαζέψουν ξύλα για να ανάψουν φωτιά, θα μπουν σε τεράστιες ουρές για να πάρουν ένα κομμάτι ψωμί και ένα πορτοκάλι. θα στηθούν στην ουρά για να φορτίσουν το κινητό, που αποτελεί τον κρίκο επικοινωνίας τους με τους δικούς τους.
Ένα πολύχρωμο μελίσσι από ανθρώπινες ψυχές που βίωσαν τον πόλεμο και την καταστροφή, εγκατέλειψαν τη γη τους, το βιός τους μπήκαν στο επικίνδυνο ταξίδι να φθάσουν στη χώρα μας και από εκεί προσπαθούν να περάσουν στην πολιτισμένη Ευρώπη για ένα καλύτερο μέλλον τους.
Η παρουσία των παιδιών σε αυτό το δαντικό τοπίο, δίνει το στίγμα του εφιάλτη. Αν δεν το δεις από κοντά, να καταλάβεις ότι δεν είναι κινηματογραφικό στιγμιότυπο, δεν μπορείς να νιώσεις το τραγικό.
Σαν κάτοικος του κέντρου της Αθήνας, μου είναι οικεία η συγκατοίκηση με μετανάστες, εδώ και χρόνια. Αυτό όμως που συμβαίνει αυτόν τον καιρό στην πατρίδα μας είναι τελείως διαφορετικό. Πρόκειται για την δοκιμασία του ίδιου του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Οι ισχυροί της Ε.Ε. που γνωρίζουν μέσω των θεσμών τους την αριθμοτακτοποίηση, την εφαρμογή μνημονίων τον σχεδιασμό των αγορών και την διευθέτηση πάσης φύσεως οικονομικών προβλημάτων, φάνηκαν ανέτοιμοι και απρόθυμοι για το πιο απλό, αλλά πολλαπλασίως σημαντικότερο την υποδοχή των τρομαγμένων ψυχών από τα σφαγεία πολέμου της Ανατολής.
Η διοικούσα ελίτ της Ε.Ε. φάνηκε ανέτοιμη να αντιμετωπίσει αυτή την εξέχουσα κρίση.
Στα κλειστά σφαλισμένα σύνορα και στα κλειστά σφαλισμένα μυαλά ακραίων στοιχείων ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών, καταστρέφεται η ευρωπαϊκή συνοχή και υπεροχή.
Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι είμαστε με τη σειρά μας πρόσφυγες σε μια Ευρώπη που δεν έχει καμία σχέση με όσα ξέραμε και για όσα νιώθαμε πως είμαστε.