Το κείμενο αποτελεί πρωτοδημοσίευση από σχετική μελέτη που εκπονείται με τίτλο "Πυροτρομοκρατία, υπαρκτή απειλή;- Η περίπτωση των δασικών πυρκαγιών του 2007 στην Ελλάδα."
Η περίπτωση της 24ης Αυγούστου 2007
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1827, ο Ιμπραήμ στέλνει επιστολή- τελεσίγραφο στους προεστούς της Πελοποννήσου, «ήλθα ενταύθα για να κατακόψω κατακαύσω και σχεδόν αφανίσω όλα τα δένδρα σας… για το λόγο αυτόν ελάτε να προσκυνήσετε…»
180 χρόνια μετά, ξημερώνοντας η 24η Αυγούστου 2007 βρίσκει την Ελλάδα και ειδικά την Πελοπόννησο να κατακαίεται.
Η μέρα θα εξελιχθεί με δραματικό τρόπο και θα χαρακτηριστεί από μια πρωτοφανής σφοδρότητας εκδήλωσης πυρκαγιών, που θα έχουν σαν αποτέλεσμα και την τραγική απώλεια ανθρωπίνων ζωών. Η πύρινη λαίλαπα σαρώνει:
Την Ηλεία, στην περιοχή της Ζαχάρως, στα χωριά Σμέρνα, Αρτέμιδα, Ξηροχώρι, Μακίστος, Κουμουθέκρα,Σιμόπουλο και Σκλίβα, όπου έχασαν τη ζωή τους πολλοί συνάνθρωποι μας , μεταξύ των οποίων και 3 συμβασιούχοι Πυροσβέστες, στη Βάλμοράχη – Πόρτες, στα σύνορα με την Αχαΐα, στην περιοχή του Βαρθολομιού, στο Γεράκι του Δήμου Αμαλιάδας, στην Ανδρίτσαινα – Σέκουλα.
Τη Λακωνία, στην Αρεόπολη, όπου χάνουν τη ζωή τους 6 άτομα, μεταξύ των οποίων και 1 συμβασιούχος Πυροσβέστης και στην Καλλιθέα – Γεράκι στην περιοχή του Πάρνωνα.
Τη Μεσσηνία, στο Δήμο Αρτεμισίας, στον Ταΰγετο, στη Φοινικούντα και στους Μεταξάδες του Δήμου Γαργαλιάνων και όπου προληπτικά εκκενώθηκαν τα χωριά Λαδά, Καρβέλι και Αράχωβα.
Την Αχαΐα, στον Άγιο Βασίλειο, στο Δήμο Ρίου, στα Συχαινά και στο Καλέτζι Κορινθίας.
Την Αρκαδία, στη Μεγαλόπολη , στη θέση Σούλου, κοντά στο εργοτάξιο της Δ.Ε.Η.
Την Εύβοια, στο Μεσοχώρι, στα Στύρα και στο Αλιβέρι.
Τα Ιωάννινα, στον Κακκόλακο του Δήμου Άνω Πωγωνίων, στον Τσαμαντά του Δήμου Φιλιατών και στο Δίκορφο του Δήμου Ζαγορίου.
Τη Βοιωτία, στη Ριτσώνα.
Τη Φθιώτιδα, στο Περιβόλι - Ασβέστι Δομοκού.
Την Αιτωλοακαρνανία, στο Κεφαλόβρυσο Μεσολογγίου, στη Μπαμπίνη Αστακού.
Την Καστοριά , στο Τρίλοφο του Δήμου Ακριτών.
Την Αττική, στο Λαγονήσι, στην περιοχή Γαλάζια Ακτή, στο Λουτρόπυργο Αττικής (Νέα Πέραμο).
Το ιδιαίτερο παράξενο της ημέρας είναι προς το τέλος της ημέρας, όπου συγκεκριμένα μετά τις 21.ΟΟ η ώρα. ξεκινά ένα μπαράζ δασικών πυρκαγιών σε όλη την Ελλάδα:
Κερασόνα Φιλιππιάδας Ω/ 21:15, Ρύζι Φαρσάλων Ω/ 21:20, Ξηρόκαμπος Νεμέας. Ω/ 21:45, Αγ. Σοφία Θέρμου Ω/ 21:45, Μεσσόπυργο Άρτας Ω/ 21:50, Κλεωνών Κορινθίας Ω/ 22:15, Νικόπολη Πρέβεζας Ω/ 23:05, Γερολιμένας Αρεόπολης Ω/ 23:15, Μοναστήρι Δαμάστας Ω/ 23:45.
Οι ενάρξεις των δασικών πυρκαγιών, συνεχίζονται και μετά τα μεσάνυχτα:
Αζέα Αρκαδίας Ω/ 00:15, Νέο Μοναστήρι Δομοκού Ω/ 00:30, Αρμακάδα Φιλιατρών Ω/00:45, Αζαίοι Δέκα Γόρτυνας Ω/ 00:50, Μάζη Αλιάρτου Ω/ 01:05, Βασιλική Λευκάδος Ω/ 01:05, Κλινδιά Ηλείας Ω/ 01:40, Λυκοχωρές Αχαίας Ω/ 01:50, Δαφνούλα Δερβενιχωρίων Ω/ 02:00, Μανταφιά Δομοκού Ω/ 02:55.
Η ανάγνωση των πυρκαγιών της ημέρας δείχνει ότι σημειώνονται από την μία γωνιά της χώρας, ως την άλλη, σχεδόν σε ταυτόσημο χρόνο, προϊδεάζοντας ότι υπηρετούν ένα σχέδιο με πολλούς και οργανωμένους εκτελεστές.
Χαρακτηριστικό της κατάστασης που δημιουργήθηκε, αλλά και του έντονου προβληματισμού που δημιουργήθηκε στις δυνάμεις Πυρόσβεσης είναι από το απόσπασμα από το Δελτίο Τύπου του Αρχηγείου του Πυροσβεστικού Σώματος εκδόθηκε τα ξημερώματα της 25ης Αυγούστου 2007:
« Ο αριθμός των συγκεκριμένων πυρκαγιών για τα στατιστικά των συγκεκριμένων ωρών έναρξης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η έλλειψη επικίνδυνης για αμέλεια ανθρώπινης δραστηριότητας σε αυτές, καθώς και η σαφή πληροφόρηση για εμπρησμό σε αριθμό από αυτές, μας οδήγησε στην αποστολή Κλιμακίων Ανακριτικών υπαλλήλων της ΕΛ.ΑΣ και του Π.Σ., ώστε να διερευνηθούν και να στοιχειοθετηθούν οι πράξεις του εμπρησμού και να συλληφθούν οι υπαίτιοι τους.»
Το στοιχείο, αυτό βέβαια μέσα στο κλίμα της εποχής εκείνης δεν έτυχε της δέουσας προσοχής.
Υπό το φως όμως των τελευταίων δηλώσεων περί εμπρηστικής δράσης Τούρκων Πρακτόρων στα Ελληνικά Δάση, αποκτά μια νέα σημασία, όπου πρέπει να ερευνηθεί.
Και επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται να θυμηθούμε πως κατέληξε η απειλή του Ιμπράημ, από ένα απόσπασμα των απομνημονευμάτων του Φωτάκου:
«καθ όλην την Πελοπόννησον τίποτα άλλο δεν ηκούετο και δεν εφαίνετο, παρά μόνον τουφεκισμοί και πυρκαιαί. Καπνοί δε υψούντο παντού… Ο ουρανός της Πελοποννήσου εφαίνετο ότι εχαμήλωσεν…»