Μια τέτοια μέρα σαν και τούτη, 20 Μαΐου 1996, ο Υποπυραγός Λεμονίδης Ιωάννης, σε επιχείρηση διάσωσης αγνοούμενου, που είχε παρασυρθεί από τα νερά του ποταμού Στρυμόνα, στη θέση Στρυμονικό, χάνει τη ζωή του στην εκτέλεση του καθήκοντος.
Ο Υποπυραγός Λεμονίδης, ήταν από τα πλέον εξειδικευμένα στελέχη του Π.Σ. στον τομέα των διασώσεων. Ίδιο μήνα του 1955, γεννιέται στην Θεσσαλονίκη. Μαζί με τα γράμματα χτίζει και τη ρώμη του, ως αθλητής της Χ.Α.Ν. στην άρση Βαρών για μια εικοσαετία, πρωταθλητής Ελλάδος ανδρών και εφήβων. Κατατάσσεται στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1979 και το 1987 εισάγεται στη Σχολή Αξιωματικών. Αγαπά με πάθος το πυροσβεστικό έργο μπαίνοντας μπροστά και όχι λίγες φορές ξεπερνά το "καλώς νοούμενο καθήκον", τιμώμενος με πέντε υλικές αμοιβές, πέντε εύφημες μνείες, επτά επαίνους, δύο ευαρέσκειες.
Τον Απρίλιο του 1987 του απονέμεται το βραβείο ευποιίας μετά αργυρού μεταλλίου για πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας και ανακηρύσσεται ως ο καλύτερος Πυροσβέστης της Β. Ελλάδος και παράλληλα γίνεται επίτιμος Δημότης του Δήμου Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης για την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.
Από το 1991 και μετά ως Αξιωματικός πλέον, εξειδικεύεται στο διασωστικό κομμάτι του επιχειρησιακού έργου του Π.Σ. Συγγράφει δύο βιβλία, το " Διασώσεις ανθρώπων από πάσης φύσεως καταστροφές" και "Σεισμός και κυκλοφορία-Επεμβάσεις των ειδικών μονάδων σε περίπτωση σεισμού στη Θεσσαλονίκη". Αποφοιτά ως βατραχάνθρωπος από την ΜΥΚ, και ασχολείται με την εκπαίδευση της διάσωσης.
Συγγράφει άλλα τρία βιβλία: "Μέθοδοι προετοιμασίας και εκπαίδευσης των ειδικών μονάδων του Π.Σ.", "Διασώσεις - Μέθοδοι Αναρρίχησης και καταρρίχησης με ραπέλ", "Ειδικές διασώσεις σχέσεις των ειδικών μονάδων του Π.Σ. με τις πυρκαγιές των δασών".
Αυτή η λαμπρή υπηρεσιακή πορεία γεμάτη προσφορά, θα διακοπεί αιφνίδια την ώρα του καθήκοντος σε διασωστική επιχείρηση. Θα τον στερηθεί η ηρωίδα γυναίκα του, εγκυμονούσα τότε στο τρίτο τους παιδί, και τα άλλα δύο αγγελούδια του.
Ο Γιάννης περνάει στην αιωνιότητα των Ηρώων τούτης της μικρής πατρίδας.
Μέσα από το τελευταίο του βιβλίο, το 1993, με τίτλο "Διασώσεις ατόμων και επεμβάσεις ειδικών μονάδων στις δασικές πυρκαγιές" μας μιλάει με τρόπο που διαπερνά το χρόνο στέλνοντας το μήνυμα του στις μελλοντικές γενιές Πυροσβεστών:
"Το βιβλίο αυτό το έγραψα για να καταλάβω τη ζωή μου στην Υπηρεσία. Το έγραψα και για εσάς. Συναδέλφους και μη, προσπαθώντας να φανώ χρήσιμος τόσο ως Πυροσβέστης, όσο και ως Αξιωματικός. Αν όπως ελπίζω πέτυχε να σας βοηθήσει και να σας προσφέρει την απαρχή των απαντήσεων που κάθε άνθρωπος και κάθε επαγγελματίας Συνάδελφος βάζει στον εαυτό του επάνω σε ζητήματα που αφορούν το πυροσβεστικό και διασωστικό μας έργο, τότε σας ζητώ- μα δίχως άλλο θα το καταλάβετε και μόνοι σας- να το πείτε και σε αυτούς που σαν εμένα, σαν εσάς έχουν ανάγκη να ακούσουν τις νέες ιδέες και τις νέες μεθόδους επάνω στο εκπαιδευτικό τομέα του Σώματος, ενώ συγχρόνως ζητούν και έχουν ανάγκη να ακούσουν μια φιλική φωνή να τους μιλάει και να τους προβληματίζει για το μέλλον που προδιαγράφεται για το ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ και να βρεθούν λύσεις για την αναβάθμισή του.."