Ανεβαίνοντας ο Κύριος στο Σταυρό, σκαρφαλώνει στα πιο δύσβατα μονοπάτια της καρδίας μας.
Κάνει την διαφορά του Ανθρώπου από το αγρίμι.
Φυτεύει μέσα μας τη Αγάπη.
Κάνει τον Άνθρωπο Πυροσβέστη και Διασώστη.
Η Αγάπη γίνεται το καθήκον, το ίδιο το «είναι».
Και το «καθήκον» γίνεται θυσία, που οδηγεί στα υψηλά εκείνα όρια, τα υπεράνθρωπα:
«Να δίνεις τη ζωή σου για τη ζωή του αδελφού σου».