Η μετά μνημονίου εποχή στη χώρας μας οδηγεί σε μιά σοβαρότατη, πέρα από οικονομική και κοινωνική κρίση, με κινδύνους κοινωνικής συνοχής ειδικά αν παραταθεί η πολιτική της άγριας λιτότητας.
Ο κίνδυνος αυτός μεγενθύνεται ιδιαίτερα από το γεγγονός ότι η ανεργία γιγαντώνεται, μζί με την παράλληλη έξαρση της ανασφάλιστης και ελαστικής μορφής εργασίας, καθώς και την αύξηση των κρουσμάτων μη καταβολής δεδουλευμένων.
Τα παραπάνω συνοδεύονται από μία θύελλα αντεργατικών μέτρων η οποία κάνει τους ολίγους πλούσιους πλουσιότερους και τους υπόλοιπους φτωχότερους.
Οι δικαιολογίες γιά τα άδεια ταμεία δεν πείθουν πλέον κανένα.
Η απάντηση είναι γνωστή στο λαό, ποιός δημιούργησε την κρίση και ποιός φταίει για το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Οι ευθύνες βαρύνουν αποκλειστικά τους πολιτικούς διαχειριστές των τελευταίων χρόνων.
Οι ίδιοι αποτυχημένοι διαχειριστές σήμερα καταδικάζουν στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους και τις φαμελιές τους, την ίδια ώρα που οι τραπεζίτες αυξάνουν τα κέρδη τους.
Είναι καθήκον γιά τη ζωή και τα παιδιά μας που καταδικάζονται σε ανεργία, ελαστική εργασία, περιορισμένη μόρφωση,ελλειπή κοινωνική ασφάλιση.
Πρέπει δυστυχώς να ξαναπαλέψουμε γιά να διασφαλίσουμε την αμοιβή της εργασίας μας και την υπεραξία του ιδρώτα μας σε κοινωνικές παροχές
Οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας πρέπει μαζικά να ισχυροποιήσουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ώστε να μπορέσει να ανασχέσει την επίθεση στο εισόδημα και τα δικαιώματα.Μόνος δρόμος των εργαζομένων η σύγκρουση με την πολιτική που συσσωρεύει πλούτο στους πλουσιότερους και δημιουργεί την τεράστια τάξη των νεόφτωχων και εξαθλιωμένων πολιτών.
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΡΟΝΤΕΡΗ.
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ