To συγκεκριμένο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο για το Δημόσιο,που αύριο εισάγεται γιά ψήφιση στο κοινοβούλιο έχει για μαςτους ενστόλους, ιδιαίτερη σημασία μιας και που θα καθορίσει το Ασφαλιστικό – Συνταξιοδοτικό καθεστώς χιλιάδων συναδέλφων που υπηρετούν και θα υπηρετήσουν στο Πυροσβεστικό Σώμα.
Ειδικά οι ρυθμίσεις για τους ένστολους που κατατέθηκαν με τη μορφή τροπολογίας – προσθήκης μέσα στο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό του Δημοσίου, αποτελεί απόλυτο αιφνιδιασμό εκ μέρους της Κυβέρνησης αφού δια στόματος του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοίδη είχαμε λάβει διαβεβαίωση σε όλες τις συναντήσεις μαζί του, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κανένας αιφνιδιασμός αλλά αντίθετα θα υπήρχε αρκετός χρόνος διαβούλευσης, προσδιορίζοντας μάλιστα την ψήφιση του για τον Οκτώβριο και μάλιστα ανεξάρτητα με το υπό ψήφιση Νομοσχέδιο που αφορά το ασφαλιστικό των υπολοίπων Δημοσίων Υπαλλήλων.
Αντί αυτών βλέπουμε σήμερα ένα περιφερόμενο σχέδιο Νόμου, που κοπτοράπτεται, σε διαδρόμους και που μέχρι σήμερα, ουδείς επίσημα, δεν μας έχει δώσει την τελική του μορφή.
Να σημειώσουμε, ότι η ενημέρωση μας γίνεται είτε από τον Τύπο και το διαδίκτυο, είτε από διαρροές των «διαδρόμων».
Η ίδια ακριβώς κατάσταση επικρατεί και στους υπηρεσιακούς παράγοντες του Π.Σ.
Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις που είδαμε, σε γενικές γραμμές καθορίζουν τα εξής.
1.Γιά όσους έχουν ή θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι 31-12-2010 δεν αλλάζει τίποτα αναφορικά με τα κεκτημένα.
2.Προσθέτει επιπλέον υποχρέωση πραγματικής υπηρεσίας από 1,5 έως και 6 έτη, στους συναδέλφους με πάνω από 20 και έως και 24 χρόνια υπηρεσίας, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις της πολιτικής ηγεσίας Υ.ΠΡΟ.ΠΟ.
3 Στους συναδέλφους που έχουν μέχρι είκοσι χρόνια υπηρεσίας και οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία του Π.Σ. προσθέτει άλλα είκοσι χρόνια υποχρεωτικής παραμονής.
Συνολικά οι ρυθμίσεις που προωθούνται για τους ενστόλους, κατεδαφίζουν και ισοπεδώνουν το Ασφαλιστικό σύστημα μας.
Αγνοεί προκλητικά τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος μας, εξισώνοντας μας ως προς τις υποχρεώσεις με τον υπόλοιπο Δημόσιο τομέα.
Η πρόκληση γίνεται μεγαλύτερη από την πλευρά της κυβέρνησης, όταν στην αρχή της αιτιολογικής έκθεσης της προσθήκης – τροπολογίας, αναγράφεται «ότι λαμβανομένου υπ’ όψιν των ιδιαιτεροτήτων του στρατιωτικού επαγγέλματος προσδιορίζονται ως αναγκαίες προϋποθέσεις για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος η συμπλήρωση του 60ου έτους ηλικίας ή των 40 ετών συντάξιμης υπηρεσίας στην οποία συνυπολογίζεται ο χρόνος πλασματικής συντάξιμης υπηρεσίας μέχρι πέντε έτη» .
Βέβαια η ωμή αλήθεια είναι ότι το παραπάνω ισχύει και για τον υπόλοιπο Δημόσιο Τομέα.
Η δε ιδιαιτερότητα που μας αναγνωρίζεται, τα πέντε ¨πλασματικά χρόνια¨ για να τα αναγνωρίσει κάποιος, θα πρέπει να καταβάλλει τουλάχιστον το ποσό των δέκα χιλιάδων ευρώ για να προσθέσει στη μηνιαία σύνταξη του, μερικά ευρώ παραπάνω, αν βέβαια το καθημερινό απροσδόκητο του επικινδύνου και ανθυγιεινού του επαγγέλματος του επιτρέψει να την πάρει.
Και στην ευτυχή περίπτωση που θα προλάβει να την πάρει, θα κάνει απόσβεση του ποσού που έχει καταβάλλει μετά από μια εικοσαετία. Χρονικό διάστημα, που σύμφωνα με τη θνησιμότητα των συνταξιούχων μας, λίγοι θα το καταφέρουν.
Βέβαια η παραπάνω διαδικασία, σε καμία περίπτωση, δεν αποτελεί διαφοροποίηση από τους υπόλοιπους Δημοσίους Υπαλλήλους αφού και αυτοί μπορούν να εξαγοράσουν με τον ίδιο τρόπο πλασματικά χρόνια και μάλιστα περισσότερα.
Εδώ επίσης θα πρέπει να τονιστεί ότι τα πέντε αυτά χρόνια για εμάς τους Πυροσβέστες σε καμία περίπτωση δεν είναι ¨πλασματικά χρόνια¨ αντίθετα είναι πραγματική υπηρεσία, η οποία μάλιστα έχει εκτελεστεί υπερωριακά, πέρα από την πενθήμερη εργασία.
Ο Πυροσβέστης σε τακτική μηνιαία βάση εκτελεί 4 ή 5 οκτάωρα περισσότερα από τα προβλεπόμενα και βέβαια τα τελευταία χρόνια και δεκάδες ακόμη οκτάωρα υποχρεωτικής και εκβιαζόμενης υπερεργασίας, που πουθενά στο Δημόσιο δεν συμβαίνει.
Στα εικοσιπέντε τουλάχιστον χρόνια του υπηρεσιακού βίου του, ο Πυροσβέστης έχει εργαστεί, υπολογίζοντας μόνο τα πέραν του 5νθημερου 8ωρα, παραπάνω πέντε πραγματικά χρόνια.
Πρωτοφανή διαδικασία για οποιονδήποτε άλλο Δημόσιο Υπάλληλο.
Και αν αυτά έχουν να κάνουν με το πραγματικό χρόνο άσκησης του επαγγέλματός μας, αυτό που πραγματικά πρέπει να διαφοροποιεί είναι η ίδια η φύση του.
Επάγγελμα που γίνεται κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες για την υγεία, (εισπνοή καπνών, τοξικών, ερεθιστικών, δηλητηριωδών, έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες, ακτινοβολία, τραυματισμοί από πτώσεις, μολύνσεις κ.λ.π. ) αλλά και με τη συνεχή παρουσία και επίδραση στρεσογόνων καταστάσεων.
Στρες που επιδρά καθημερινά στη ψυχική και τη σωματική υγεία των Πυροσβεστών, όπως και στην ίδια την εργασιακή τους απόδοση . Εργασιακό στρες που συσχετίζεται τόσο με σωματικές ασθένειες, όπως καρδιακά προβλήματα, στομαχικές διαταραχές, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, όσο και με πρόωρους θανάτους.
Επιπλέον θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο Πυροσβέστης
α) εργάζεται σε ακατάστατο ωράριο και κυλιόμενες βάρδιες με αποτέλεσμα, όπως αποδείχτηκε ιατρικά να αποσυντονίζεται ο οργανισμός τους και να μη γνωρίζουν πότε παράγει έργο και πότε αναπαύεται.
β) η βραδινή εργασία, την οποία εκτελεί 2 ή 3 φορές την εβδομάδα τουλάχιστον, είναι η κύρια αιτία για έναν κουρασμένο και πρόωρα γερασμένο οργανισμό και η πρόσθετη αιτία για καρδιολογικές, εγκεφαλικές και άλλες παθήσεις.
γ) το ψυχολογικό σύνδρομο της στολής - ο φόβος για το τι θα αντιμετωπίσει ανά πάσα στιγμή – ο φόβος αν θα αποτύχει, είναι παράγοντες που προκαλούν ένα επιπλέον στρες. Έρευνες επίσης έχουν αποδείξει ότι εξαιτίας των παραπάνω παραγόντων απαιτούνται 15 χρόνια περίπου για να επανέλθει ο οργανισμός στα φυσιολογικά του επίπεδα.
Είναι πρακτικά αδύνατον να μπορεί να αντεπεξέλθει στις δύσκολες συνθήκες του επαγγέλματος, ένας Πυροσβέστης ηλικίας άνω των 55 ετών, ο οργανισμός του οποίου έχει καταπονηθεί και έχει επιβαρυνθεί με τον τρόπο που προαναφέρθηκε επί 35 έτη.
Συνθήκες που φέρνουν το μέσο όρο ζωής γενικά των ενστόλων, κατά μία εξαετία κάτω από το μέσο όρο ζωής που ισχύει για το γενικό πληθυσμό.
Ο Πυροσβέστης δεν ζητά εξαιρέσεις και διακριτική μεταχείριση. Η επιλογή του πυροσβεστικού επαγγέλματος συνιστά επιλογή ευθύνης και αποτελεί άσκηση καθήκοντος προς τον συνάνθρωπο που ακροβατεί μεταξύ της ζωής και της απώλειάς της.
Ο Πυροσβέστης ζητά την αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων του επαγγέλματός του, όπως ακριβώς του ζητάει η ίδια η κοινωνία,στην καθημερινότητά του.
Να είναι ο άνθρωπος της αντίθετης κατεύθυνσης. Να πηγαίνει να επεμβαίνει, εκεί από όπου όλοι οι άλλοι λόγω κινδύνου φεύγουν