Στην Ελλάδα του μνημονίου, της επιταχυνόμενης εξαθλίωσης, του κοινωνικού αυτοματισμού. Στην πατρίδα μας, που μέρα με τη μέρα τη βλέπουμε να γίνεται αφόρητα θλιβερή με τις μικρές τραγωδίες να συνθέτουν την εικόνα της Ελλάδας που πληγώνει και πληγώνεται.
Οι σκηνές της καθημερινότητας μιας χώρας υπό τροικανή κατοχή, που πέρα από την οικονομική υποδούλωσή της, της αφαιρείται λίγο λίγο ότι την έκανε περήφανη, τον ανθρωπισμό της, το μεγαλείο της ψυχής των κατοίκων της.
Το στιγμιαίο κλικ του φακού, πλέον φυλακίζει όλο και περισσότερο σκηνές ξένες, απίστευτα σκληρές και σοκαριστικές.
Στην πρώτη φώτο, ένα νήπιο, που προφανώς και θα πρεπε να είναι εκεί που ναι τα παιδιά της ηλικίας του, εκτίει "ποινή επαιτείας " στο κέντρο της πρωτεύουσας και δέχεται σύμφωνα με τον φωτογράφο, 'λάκτισμα" από την συμπολίτισσα μας.
Στη δεύτερη φώτο, ένας συμπολίτης μας, σχολικός φύλακας, μέχρι χθες, φροντιστής των δικών μας παιδιών, σε κάποιο ελληνικό σχολειό, κάνει το αυτονόητο, να διαμαρτυρηθεί για τον ξαφνικό θάνατο της εργασίας του. Και επειδή οι διαμαρτυρίες δεν είναι κομψές για το κλίμα των δανειστών μας, δέχεται την "άμεση έλξη" από το εντεταλμένο αστυνομικό όργανο.
Μεταξύ λακτίσματος και έλξης , η Ελλάδα που υποφέρει, η Ελλάδα που υπομένει, και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.....